Herkes kaptırmış,koşturmaya hayat içinde..
Ben de dahil,koş babam koş..nereye varacaksak?
Gün gelip de bir soluk kesiliverince nefes borumuzdan,bunca senenin uzun sandığımız varlığı yok olup gidiverecek,sadece bir kaç saniyede!
Belki bir hasta yatağında,ertesi güne uyanamadan ve tabii ki farkında olmadan uçup gidicez öte aleme..
Niye mi söyledim tüm bunları,
Takılıp kaldığımız düşüncelerden sıyrılıp da,aslında herşeyin an'da olup bittiğini farkettiğim için!
Sen farkındamısın peki?..
Sen,neresindesin şu an’ın?
Ben mi..dilim bir karış dışarda,kafam ise çok ötelerde,belkide sende,belkide bir iskelenin üstünde,dalga seslerinde,bugün harici her yerde!
İplerimi oynatıp duruyor ordan oraya hayatımın rejisörü her kimse!..kolum bir aşağı bir yukarı sallanırken,nedir bu halim diye bile sorasım yok!
Ve hayır,o ipler benim!
Hatta iplerim yok...özgürüm ben...hayat beni değil,ben hayatı ödünç aldım artık
Yaşanan her hayatın içinde olan ben’im,
Her adım gidilmemiş zirvede,her akan gözyaşında,her kavgada,her heyecanda,her gülüşte,her hüzünde,acıda ben varım..
Karar verdim ben hayatı ödünç aldım...
Peki Sen,neresindesin şu an’ın?
Bir ufacık umut kırıntısı peşi sıra yüreğim..
Atıp kendini denizlere yakamozlara yaren olmak istiyor..
Hangi rüzgara yalvarsam al beni diye
Bir başka fırtına ardına sürüklüyor..
Yorgunluğun adı olmuş hayat denen bilmece..
Her sorunun ardında sen her cevabın sonunda sen var..
Ama Sebebini sormadım bugün yaşama sebebimin,
"Sen değilsin" onu anlamalıydım...
Akışına bıraktım zamanı umarsızca,
Akıp gitti yine sensiz.. Bu defa yokluğunu umursamadım....
