Beni Koyup Gitme Ne Olursun...
- Konbuyu başlatan Aragorn
- Başlangıç tarihi
Aragorn
Aktif Üye
- Katılım
- 3 Ara 2005
- Mesajlar
- 3,684
- Tepkime puanı
- 0
- Yaş
- 37
Aklının alamayacağı,anlasan bile inanamayacağın kadar çok seviyorum seni!
Belki de böylesi daha iyi,yani anlamaman.Çünkü anlasan seni de korkutur içimdeki sevginin büyüklüğü.
O zaman sende farkına varırsınki böyle bir sevginin yaptıramayacağı,yaşatamayacağı bişey olamaz..
Hem o zaman anlarsında sana ufak gözüken birşeyin bende böyle büyük etkiler yaptığının nedenini.Ama yine de hiçbir şey anlama!çünkü sana olan içimdeki sevgi öyle benliğime işlemiş,öyle benim olmuşki senle bile paylaşamayacak kadar kıskanıyorum onu!
O BENİM! ve ona benden başka kimse ulaşamaz,zarar veremez.
Belki şimdi anlatabilmişimdir,bendeki sevgiyi nefrete dönüştürmeye senin bile gücünün yetemeyeceğinin nedenini..
Seni kimsenin sevemeyeceği,sevmeye cesaret edemeyeceği kadar seviyorum..
Sen gidiyorsun ya.."O" hep benle kalacak..Hadi git..
romeo
Belki de böylesi daha iyi,yani anlamaman.Çünkü anlasan seni de korkutur içimdeki sevginin büyüklüğü.
O zaman sende farkına varırsınki böyle bir sevginin yaptıramayacağı,yaşatamayacağı bişey olamaz..
Hem o zaman anlarsında sana ufak gözüken birşeyin bende böyle büyük etkiler yaptığının nedenini.Ama yine de hiçbir şey anlama!çünkü sana olan içimdeki sevgi öyle benliğime işlemiş,öyle benim olmuşki senle bile paylaşamayacak kadar kıskanıyorum onu!
O BENİM! ve ona benden başka kimse ulaşamaz,zarar veremez.
Belki şimdi anlatabilmişimdir,bendeki sevgiyi nefrete dönüştürmeye senin bile gücünün yetemeyeceğinin nedenini..
Seni kimsenin sevemeyeceği,sevmeye cesaret edemeyeceği kadar seviyorum..
Sen gidiyorsun ya.."O" hep benle kalacak..Hadi git..
romeo
Aragorn
Aktif Üye
- Katılım
- 3 Ara 2005
- Mesajlar
- 3,684
- Tepkime puanı
- 0
- Yaş
- 37
"Bir gün bekle..."
Öyle demişti giderken sessizce. Geleceğim demişti en iyi gülümseyen haliyle. Küçük kız kocaman gözlerini açmış arkasından bakakalmıştı; içinde dayanılmaz burukluğu ile hayatın, elleri anlamsızlaşmıştı. Ardından baktığı, bir nokta olana dek izlediği hiç ayrılmak istemediği idi. Ve işte ilk damla düştü. Islak ve boş eller ne işe yarar diye düşündü, silmedi ikinciyi, üçüncüyü... Her lanet sabahta uyanınca, gözlerini açınca, görmek istemediklerinin sağanak yağmurlarıyla ıslanmaktan bıkmadı, bıkmazdı. Hemen çıksan odana, bıraksan her şeyi, kaybolsan ve acısan kendine sessizce, kaybolan nokta ile hiç ayrılmak istemediğinin görünmezliğinde, birden güzel yazı hatırladı, o güzel gözleri ile masum, çok eski: "İyi ki varım iyi ki varsın gitme".gölgesi yok oldu kızın birdenbire. Hep aynı güvensizlik, yoktan varolan dirençsiz kuşku ve sokaktan geçen yaşlı adamın meraklı bakışları ile hayatının birkaç dakika öncesinin fotokopileri, benzersiz olmayan varyasyonların çözümsüz problemleri, uzun gecelerin sıralanışları ve nemli mendillerde biriken birleşimleri ile neticesi bilinen zamanın bittiği yerde bir küçük kız. Arkasından baktığı uzaklaştıkça çıplaklığı ile üşüdüğü, bir de sokaktan geçen yaşlı amcanın ilgiye dair bakışları - solmuş çiçeklerin manasızlığı, hepsini ama hepsini içine gömdü. Kimse duymaz nasılsa diye düşündü: Belki yanından geçen günahkâr bir esinti, uzakta bildiği kalbine kalbini gönderir, her gittiği yere onu da götürür, işitirdi. Sevginiz kısıtlandı ve sen öylece kalakaldın küçük kız. Oysa seni öptüğünde git istediğin yere, sevgin benim içimde demiştin. Hiç ayrılmak istemediğinin geceyi aydınlatan gözlerinin içi gülen bakışları, gölgesiz küçük kızın beklediği gecesi olmayan gün, yaşanmamış henüz ve her yer hüzün…
Öyle demişti giderken sessizce. Geleceğim demişti en iyi gülümseyen haliyle. Küçük kız kocaman gözlerini açmış arkasından bakakalmıştı; içinde dayanılmaz burukluğu ile hayatın, elleri anlamsızlaşmıştı. Ardından baktığı, bir nokta olana dek izlediği hiç ayrılmak istemediği idi. Ve işte ilk damla düştü. Islak ve boş eller ne işe yarar diye düşündü, silmedi ikinciyi, üçüncüyü... Her lanet sabahta uyanınca, gözlerini açınca, görmek istemediklerinin sağanak yağmurlarıyla ıslanmaktan bıkmadı, bıkmazdı. Hemen çıksan odana, bıraksan her şeyi, kaybolsan ve acısan kendine sessizce, kaybolan nokta ile hiç ayrılmak istemediğinin görünmezliğinde, birden güzel yazı hatırladı, o güzel gözleri ile masum, çok eski: "İyi ki varım iyi ki varsın gitme".gölgesi yok oldu kızın birdenbire. Hep aynı güvensizlik, yoktan varolan dirençsiz kuşku ve sokaktan geçen yaşlı adamın meraklı bakışları ile hayatının birkaç dakika öncesinin fotokopileri, benzersiz olmayan varyasyonların çözümsüz problemleri, uzun gecelerin sıralanışları ve nemli mendillerde biriken birleşimleri ile neticesi bilinen zamanın bittiği yerde bir küçük kız. Arkasından baktığı uzaklaştıkça çıplaklığı ile üşüdüğü, bir de sokaktan geçen yaşlı amcanın ilgiye dair bakışları - solmuş çiçeklerin manasızlığı, hepsini ama hepsini içine gömdü. Kimse duymaz nasılsa diye düşündü: Belki yanından geçen günahkâr bir esinti, uzakta bildiği kalbine kalbini gönderir, her gittiği yere onu da götürür, işitirdi. Sevginiz kısıtlandı ve sen öylece kalakaldın küçük kız. Oysa seni öptüğünde git istediğin yere, sevgin benim içimde demiştin. Hiç ayrılmak istemediğinin geceyi aydınlatan gözlerinin içi gülen bakışları, gölgesiz küçük kızın beklediği gecesi olmayan gün, yaşanmamış henüz ve her yer hüzün…
Hem o zaman anlarsında sana ufak gözüken birşeyin bende böyle büyük etkiler yaptığının nedenini.Ama yine de hiçbir şey anlama!çünkü sana olan içimdeki sevgi öyle benliğime işlemiş,öyle benim olmuşki senle bile paylaşamayacak kadar kıskanıyorum onu!
O BENİM! ve ona benden başka kimse ulaşamaz,zarar veremez.
teşekkürler KalbimSende...
O BENİM! ve ona benden başka kimse ulaşamaz,zarar veremez.
teşekkürler KalbimSende...
C
C@NiK
güzel gönlüne sağlık arkadaşım güzel seçimler 
Aragorn
Aktif Üye
- Katılım
- 3 Ara 2005
- Mesajlar
- 3,684
- Tepkime puanı
- 0
- Yaş
- 37
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
"O olmazsa yaşayamam" demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni, senin o nu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"O benim" diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden,
Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak...
(Can Yücel den)
"O olmazsa yaşayamam" demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni, senin o nu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"O benim" diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden,
Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak...
(Can Yücel den)
Aragorn
Aktif Üye
- Katılım
- 3 Ara 2005
- Mesajlar
- 3,684
- Tepkime puanı
- 0
- Yaş
- 37
Kuytularına saklandığım karanfilce bir aşkın semahındayım. İçimde küfürbaz katiller...
Notaları orta yerinden çatlamış nihavent bir şarkının,
yetim serzenişlerine düşüyorum; esişim kan revan... Ve SEN...
Evet, SEN... Alnında rüzgar yemiş geceyi taşıyan, alfabenin üçüncü harfine gül kokularıyla göçen; AŞK .
Düşlerime uzandığından bu yana, öyle bir cinayetsin ki kalbimde; kalbim kalbimin katili.
Ey Aşk! Arada bir al gülüşümü çehrene.
İçim serinlesin. Ama yinede, esişime teğet geçer saçların bilirim.
Bu yüzden, kuşatılmış sensizliğim son veriyor direnişe;
sana yürüyorum, sona yürümeden evvel. Sevdiğim! Bu kadar yağmur durdun içime, içim senden yana; bensiz.
Ben benden yana sen li...
Korkuyorum... Ellerim infazıma alkış tutuyor. Gözlerin; darağacım... Şiirleri hayata denk düşmeyen,
yüreğine rehin bırakılmış bir şair eskisinde saklıyım. Korkak feryatlarla ağlarım kendime,
gözyaşlarım denizleri içer. Sus ey kendim! İstanbul düştü, ben hala hayatta mıyım? Kahrolsun...
Gücün yetmiyor mu dokuz harflik hecemin kanayışlarına? Oysa ben üç uzun hecede susuyorum dokuz harfliliğimi,
kirletmeden hayalini. Ey Aşk! Dokunma intihar panoramama. Emanetci ağlayışlarım düşer suskunluğuna, erirsin.
Ben DELİRİRİM...
Gülüşü sarı safran coğrafyalarda hırpalanmış, hayata ödünç sevinçlerle son da başlayan, gözleri tutuklu bir Rüzgar ım.
Yani, aşkın acımtrak gölgesizliğinde son şehidim, sana...
Sevdiğim! Gemiler yanaşmadan mefluç limanlara, ver şehadetini gözlerimin...
En çok kendimi kucakladığım vakitlerde ihanet ettim bana. İntiharlara iliştirilen Dilbaz Düşler Çağı ndan geldim.
Şimdi vakit, kelimesiz ölmeler vakti...
Sus ey kendim! Sus ey Rüzgar diye bilinen en suskun yanım!..
Dile gelsem şimdi, en çok seni susarım, yüzünün yarısı görünen uykusuz mevsimlere.
içimde yüzü koyun yatan sevdalar, çarpar dirilmiş ölmelerimin alnına. Kusarım beni, bana en aşina cümlelere.
Sevdiğim! Bileğinden kan sızsada bakışlarımın hala;
bozgunlarım bozgunda şimdi. Ey-vah! Al bu feryat sende kalsın. Kapat gözlerini bana, inleyerek...
Ben karanlığın kıskacında ölürken, kimse seslenmesede beni; kurtar-ma beni benden.
Doyasıya seyredeyim ölümümü.
Çünkü, sen benim aşkı bildiğim yersin ey Aşk!
Sevdiğim! İçimin sureti! Olmadığım kadar bendesin, olmadığın kadar sendeyim.
SENİ ÇOK SEVİYORUM...
Aragorn
Aktif Üye
- Katılım
- 3 Ara 2005
- Mesajlar
- 3,684
- Tepkime puanı
- 0
- Yaş
- 37
Hayalini kurdum binlerce yıl uzaktan. Bir tebessümüne hasret kaldı günahkâr bakışlarım. Sen bir serap gibisin içimin çöllerinde; yaklaştıkça uzaklaşan, uzaklaştıkça yaklaşan ve yakan... Hayalin bile serinliktir kavrulan ruhum için, hayalin bile tat verir acıyan yüreğime. Adın geldiği ve ismin can olduğu zaman cümlelerimin özüne, yok olur bütün düşmanlıklar ve savaşlar. Gel, bir gece yarısı cesedime can olmak için gel, damarlarıma aşkınla dolmak için gel! Keşke hep aşkınla oturup aşkınla kalksam Ruhlar gibi yükselip de ufkunda dolaşsam Bir yolunu bulup gönlünden içeri aksam Keşke hep aşkınla oturup aşkınla kalksam. Keşke hep aşkınla oturup aşkınla kalksam. Aşkının odunda pervaneler gibi can verip yansam. Ürkek ceylan misali yanına sokulsam. Keşke hep aşkınla oturup, aşkınla kalksam.. Anlasam vuslata ne zaman ferman gelecek Hicranla yanan gönlüm durmadan inleyecek İnleyip en taze hislerle hep bekleyecek Anlasam vuslata ne zaman ferman gelecek? Anlasam vuslata ne zaman ferman gelecek? Beni de çağırır mı çağları delen sesin? Bir dua sonrası ay yüzünle yüzüme bakıp, " gel!" der misin? İçimdeki sancının adı nedir, ? Nedir beni bu zamansız mekânsız hasrete çeken, bu yüreğimdeki ağırlık, bu mücrim halimle ötelere duyduğum iştiyak da ne? Kalbim bir güvercin kalbi gibi titrerken ardından Ne olur sana ulaşmam için kanadından Bir tüy ver, pervaz edeyim hep ardından Kalbim bir güvercin kalbi gibi titrerken ardından. Bedenim kafes , kalbim tutsak bir güvercin gibi titriyor kafesinde. Uzaklığın çekilesi dert değil. İsmini ansam gecenin ıssız saatlerinde, bir cuma sabahı uykuyu beyninden vurarak duaya dursam, gül kokan bir muştuyla gelir mi melekler? Korkuyorum bu gurbette Sensiz kalmaktan. Yüreğim Sensiz karanlık, yüreğim Sensiz gece... Sana doğru kayıyor gönlümün göklerinde yıldızlar. Bir gece kirpiklerim kapansa; Sen, gül kokunu yüklenerek bir bahar edasıyla gelsen güneş gibi ısıtsan buzdan duygularımı. Rüyalarım şeref bulsa . Ey kupkuru çölleri cennetlere çeviren gül Gel o bayıltan renklerinle gönlüme dökül! Vaktidir, ağlayan gözlerimin içine gül Ey kupkuru çölleri cennetlere çeviren gül. Mecnun gibi arkanda koşan kulun olayım Bir kor saç içime ocaklar gibi yanayım Sensiz geçen bu acı rüyâdan kurtulayım Mecnun gibi arkanda koşan kulun olayım. Eğer dünya bir nefeslik dar mekânsa ve bu mekâna gelmek imtihansa kul için, Mecnun eyle beni. Şehadet olsun sensizliğin bedeli. Bir kor saç ki içime, ocaklar gibi yanayım. Bu can yoluna kurban olsun. Aklım Senden uzakta kaldığı günleri saymakta Ruhuma sisli-dumanlı bir kasvet yaymakta Göster çehreni ki güneş gur uba kaymakta Aklım Senden uzakta kaldığı günleri saymakta. Kalbimin çekirdeğinde inceden bir sızı; bu sızı Senden . Sensizlikle imtihan etmesin beni Yaradan. Sana ulaşmak zor olsa da Sana ulaşma arzusunu, Senden uzak kalma korkusunu içimden almasın. Bu diyarlarda vakit dolmadan, ölüm meleği emanetini almadan, güneş guruba kaymadan vaslına ermekle müjdelesin. Beni bensiz bıraksın; ama Sensiz bırakmasın. "Kefenimi saçlarımdan giymeye başladığım şu demde", Sana döndüm yüzümü. "Zaifem, bîkesem âcizem, ." Dualarım, hep Senden yana. Fidanları bile yeşertir gözyaşlarım. Kapanırken bu âlemde gözlerimde perdeler, Sen tut ellerimi. Öyle bir alayla gel ki beni almaya, sümbüller, nergisler, lâleler eşlik etsin endamına. Her tarafta tamburlar çalsın, neyler duyulsun, rüzgâr gül kokunu kâinata savursun. Ağaçlar, yapraklar bu neşveyle düğün meclisi kursun. Bari son demimde ruhum huzurla dolsun. Neyin eksik olur Ya Rabbim, bu da benim düğünüm olsun... Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... "Üşüme" diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... "Özledim" deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim. Kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna, ağlasaydım doya doya ... Geçerdi üşümesi yüreğimin, geçerdi üşümesi içimin, kirpiklerimde yağmurlar dumanlanmazdı biliyorum... Seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısında buluşmak, saçlarının kokusundan öpmek, içime çekmek ve serin soluğundan içmek, sana sarılmak, kucaklamak, uçmak isterdim… Yokluğun buz gibi soğuk... Üşüyorum... Yüreğim de donmuş sanki. Gözlerimde... Ateşler içinde bedenim... Öyle bir üşüme ki, hiç bir şey ısıtmıyor artık. Bütün uzuvlarım uyuşmuş. Ezip geçiyor ruhumu acılar... Yoksun işte, kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi. Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde, ağrılı şiirler topluyorum gecelere şimdi... Bilirim, sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini yangınlarda. Ama ben üşüyorum. Yokluğun buz gibi soğuk. Yakacak bir şeyimde yok… Ağlıyorum, buza dönüşüyor gözyaşlarım… Ağlıyorum, akıp gidiyor gözyaşlarım çağlayanlara… Bakakalıyorum ardından çaresiz… Ah! bir el olsan dokunsan alnıma, okşasan saçlarımı bir anne şefkatiyle.. Geçerdi ağrısı başımın, geçerdi biliyorum... Bir gül olsaydın bahçemde, koklasaydım nefes nefes, çekseydim içime derin derin... Bir göz olup baksaydın gözlerime, çekip alsaydın içindeki hüznü... Ah! bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim, nasıl sevinirdi dudağımdaki gelincik, kapımdaki akasya... Susuyorum artık derin derin... Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi... Oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya, anlatmaya anlaşılmaya... Oysa ne çok istiyorum, tüm bedenimden söküp almanı yalnızlığımı, hicranımı bir tılsımla... Gel. Yüreğim ol seher gülüm, her ölümümde bana yeniden hayat ver. Elim ol, ayağım ol, canım ol... Gecem - gündüzüm ol... Ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur beni, yeniden doğur umudumu. Her öldüğümde yeniden yarat ki, seni ne kadar özlediğimi anlatayım yeryüzündeki bütün canlı cansız varlıklara, ne kadar çok sevdiğimi ... Önce sen gel sevgilim solmadan resimler, şiirler sislenmeden... İslenmeden geceler ... Sonra ölüm gelsin... Yoksun işte, kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi.
C
C@NiK
Sevmek mi bir daha?
Sensiz olan hersey yalan.
Sende gidiyorsun ya,unut diyorsun ya..
Şu harabe gönlüm senden başkasını severse taş olsun,
Gözlerim bir daha seni göremeyecekse kör olsun,
Şu beden sensiz ölecekse kül olsun...
Sensizligin ilk günü bugün,gözlerim nemli,yüreğim paramparca...
Sensiz olan hersey yalan.
Sende gidiyorsun ya,unut diyorsun ya..
Şu harabe gönlüm senden başkasını severse taş olsun,
Gözlerim bir daha seni göremeyecekse kör olsun,
Şu beden sensiz ölecekse kül olsun...
Sensizligin ilk günü bugün,gözlerim nemli,yüreğim paramparca...
En çok kendimi kucakladığım vakitlerde ihanet ettim bana. İntiharlara iliştirilen Dilbaz Düşler Çağı ndan geldim.
Şimdi vakit, kelimesiz ölmeler vakti...
Sus ey kendim! Sus ey Rüzgar diye bilinen en suskun yanım!..
Şimdi vakit, kelimesiz ölmeler vakti...
Sus ey kendim! Sus ey Rüzgar diye bilinen en suskun yanım!..
tşkr ler KalbimSende...