Beni Koyup Gitme Ne Olursun...

Bir maviye sevdalandım... vazgeçemiyorum...

Öyle bir mavi ki, renkten renge giriyor, bütün tonlarını tüm haşmetiyle önüme seriyor da asla maviliğinden vazgeçmiyor... aynı benim ondan vaz geçemediğim gibi....

Bazen gök mavi oluyor; hayat dolu, sımsıcak... sarıp sarmalıyor beni yeni umutlara, yeni ufuklara... içimi içimde sığdırmıyor, beni denizlere atıyor ve öyle kolay oluyor ki atlamak... atla diyor bana... düşünme ve atla... riske girmezsen yaşamanın ne anlamı var...

Bazen saf mavi oluyor; durgun bir deniz gibi... masum bir çocuk gibi... işte o anlarında saplıyor ya hançerini kalbime. Saflığı, masumiyeti aldatıyor ya beni. Yakıcılığını, kavuruculuğunu unutturuyor. Nasıl da beceriyor alt etmeyi beni.. nasıl da kanıyorum her defasında onun o masumiyetine... sevgilinin masumiyetinin içinde kaybolmak hazzını nasıl da tattırıyor bana...

Bazen gri mavi oluyor; bulutlu.. yaklaşma bana diyor.. uzak dur benden... rengim budur benim... kendim bile katlanamam kendime... işine gelirse kal, kalırsanda bana ilişme.. hatta bana bildirme bile burda olduğunu... ben kendimleyim diyor... itekliyor ...

Bazen lacivert oluyor; lacivertliğinde kayboluyorum... öyle çok hissediyorum ki rengini, kendimle çatışıyorum böyle zamanlar da. Bu lacivertliği nasıl görmem, diğer tonlarına nasıl da aldanırım. Beni benden çok sevdiğini görürüm de utanırım kendimden... kendi sevgimin azlığından...

Maviye sevdalanmak denize sevdalanmak gibi... med cezir gibi... yüreğin sabit olacak, zeminin kaya ve taşlardan oluşacak ki her med cezir de sivri uçların biraz daha törpülensin... sendeki toprakları, çakıl taşlarını yükselen dalgalarıyla içine alıp yutsun da yine de yüreğin onun gidişlerini kaldırsın, kaldırabilsin...

Maviye sevdalanmak, toprağın suya sevdalanması gibi... her daim varlığına muhtaç, her daim yokluğunda aciz....

Bir deli maviye sevdalandım ki.... vazgeçemiyorum...

--------------------------------------------------------------------------------

  Gercek aski bulamayanlara ve bir cok kez hayal kirikligina ugrayanlara... mutlaka okuyun!

Her gidisine ayri bir anlam yüklüyorum, yapma tanri askina! Ya hep kal benimle söz etme gidislerden, ya da silinsin ismin de cismin de... Oynama benimle, dengemi bozuyorsun. Aski yasayacak yürek birakmiyorsun insanda, böyle degildin sen...

Bittiyse heyecanin bileyim ben de. "Seni cok seviyorum" diye baslayan ve "Ama..." ile devam eden cümleleri duymaktan biktim. Seviyorsan seviyorsundur, amasi olmaz bu isin. Üstelik bir cümlede "Ama" varsa bir önceki yarginin hic bir hükmü yoktur artik. "Seni cok seviyorum; ama, birlikte olmamiz imkansiz..." Imkansiz diyebiliyorsan eger sevmiyorsun demektir. Bahanelerin arkasina siginma.

Insanlarin hayatina sorgusuz sualsiz girip, darmadagin eden, sonra da hicbir sey söylemeden gitmeye calisanlardan nefret ediyorum. Böyle misin sende? Gercekten gitmek mi istiyorsun? Yürekli ol biraz, haydi konus! Söyle gitmek istedigini! Iki cift sözü hak etmedi mi bu ask?? Yasanilan bunca seye hic mi saygin yok??

Ah ben niye yaniliyorum hep?? Niye tam "Iste bu" dediklerim sömürüyor askimi?? Biraz daha mi kati olmaliyim? Biraz daha mi kapali tutmaliyim kapilarimi? Bazen bu dünyadan olmadigimi düsünüyorum. Bu devrin adami degilim. Oyun ceviremiyorum, hesap yapamiyorum. Bana ait olmayan kisiliklere bürünüp bir plan dahilinde hareket edemiyorum. Insaniz biliyorum, hepimizin zaaflari var, hepimiz egolarimiza boyun egebiliyoruz. Iyi de hep beni mi bulacak bunlar?

Hicbir kaygiya yer vermeden, hicbir hesabi düsünmeden acsaydin bana yüregini iste o zaman görürdün bir askin nasil efsaneye dönüsebilecegini. Sen gözlerini kapiyorsun, bir sen varsin, baska hic kimseye bakmiyorsun. Hersey senin cevrende sekillenmeli, her sey sana göre düzenlenmeli. Beceremiyorum, kusura bakma!

Ask, tam teslimiyet ister. Kendini askin kollarina ya birakirsin ya da birakmazsin. "Bir yanim disarida kalsin" dedigin noktada aski bogarsin. Yok edersin o güzelim duyguyu. Bu yüzden hep cesurlarin isidir ask. Kacislari, yalanlari, aptalca oyunlari kabul etmez. Ask; saf, duru insanlari sever. Kafasinda binbir tilki dönenler aski yasayamaz. Isteselerde yasayamaz. Arinmalisin. En saf, en duru haline dönmelisin ki yasayabilesin aski.

Kisacasi sevgilim.... sana göre degil bu is. Senin yolun acik olsun, birak ask bana kalsin...

Geceleri üşürdüm ama soğuktan değil...
Tutamamaktan sıcağı, tutunamamaktan sıcaklığa...

Geceler sensiz..
Geceler soğuk..
Sabahlara kadar ayaz geceler..

Gülümseyerek bakıyorum geçmişe. Yaşadığımız o güzel günlerin ardından sadece bunu yapabiliyorum. Gülerken ağlıyorum.... Nasıl diye sakın sorma; resimlerimize bakıyorum önce... Yaşadığımız güzel anlar geliyor aklıma gülüyorum. Ama sonra, evet sonra, şimdiki halimize dönüyorum ve gözlerimden yaşlar akıyor... İçimdeki sevgin canlanıyor....

Ne yaptıysam yok edemedim bu sevgiyi... Kurtulamıyorum bir türlü. Gün geceye dönüyor bense resimlerimize bakıp, o anları tekrar yaşıyorum... Acı çekiyor ama kurtulamıyorum işte.. Vazgeçemiyorum Senden Birtanem...

Oysa ne çok demiştim kapılmayacağım, her şeye hazırlıklı olacağım diye. Meğer benimki sadece kendimi kandırmakmış. Ben kendimi sana ilk anda teslim etmişim meğerse. Şimdi ne yapacaksın diye sorma bana sakın, inan bende bilmiyorum çünkü. Yüreğimde sen varken başkasıyla olamam. Başkalarında seni arayıp onları mutsuz edemem.

Ve Senden Son İsteğim...

Unut beni... Yeniden doğ bensiz.. Sakın kaybetme yaşama sevincini... Yaptıklarımın acısını belleğinden silerek büyü. Yaralı kalbini sar yarınlarla, yeni umutlarla, yeni sevinçlerle. ilerde seni bekleyen mutluluğa koş, sana hiçbir zaman vermeyi başaramadığım mutluluğa koş.. Yoktur seni benim kadar seven ve sevecek olan, bir o kadarda sana layık olamayan, seni anlayamayan... Ben yaşarım acını, gözlerini hayal eder, biraz daha içer vururum kendimi kelimelere.. Dudaklarına dokunup seni sevdiğimi söylemeyi özlerim ama yaşarım, yaşarım farkında olmadan... Mutlu ol, eksik olmasın yüzünden gülücükler, acılar bulmasın seni. Mutsuzluğumla, bu hayat üzerinde bundan sonra hiç olamayacak olmamla, sensizliğimle yargılayıp affet beni. Cezamı çekiyorum ben.

Her şeyden vazgeçerken tek vazgeçemediğim sana bir çift sözüm var. Seni Hala Seviyorum, Seni Seviyorum...

Mutlu ol.. Mutlu ol... Benim içinde mutlu ol Sevdiğim...

Onur METE - Yağmurum İNDİR >>>>

şehirden bir çocuk sevdin yine
Yine masum hırslarını sevdanın ateşinde yaktın
şehirden bir çocuk sevdin yine
Ah! seni ona taşıyan çocuk ayakların
işte geliyorsun,
haylaz, vefalı ellerin şehrin dalgalarını okşuyor
Ah! seni ona taşıyan gözlerindeki susuzluk
şehirden bir çocuk sevdin yine...

Omuzuna astığın çantanı görüyorum buradan
Havai, komik anhtarlıkların, yarım rujun, yoksul
fihristinde her harften iki-üç isim, uçurumda sahipsiz
birkaç tokan, gözyaşlarında parçalanmış mendillerin...

Yaktın masum hırslarını, geliyorsun
Oysa bir bilsen, seni ona taşıyan şehir
saçını bağladığın iple bile alay ediyor
Ah! bir bilsen herkes tetikte
sense böyle hesapsız, böyle sevinçle...
Ah! bir bilsen
sadece güzelliğin tutuyor acımasızlığın kapılarını
Yaktın masum hırslarını geliyorsun,
şehirden bir çocuk sevdin yine

PRAVOO TEBRİK EDİYORUM GÖNLÜNE SAĞLIK ARKADAŞIM.

İŞTEE PUANN

sağollasın C@DI

Masallar Hep Mavidir...

Zaman gelir ve sen gidersin
Bazen uzaklara, bilinmezlere
Ağlarım buralarda renksiz...
Ve haykırırım yükseklere sessiz.

Bazen gözyaşım düşer yere
Seni hatırlatır her biri
Sonbaharın sesleri...
Ve düşerim yükseklerden yine sensiz..

Yağmurlar yağar ya,
Kimi zaman yükseklere
İşte o zaman ağlarım,
Sensiz yağanlara...acılara

Zaman gelir, ben giderim uzaklara
Bırakırım seni, sensiz..
Ve kaybolur umutlar, arkasına bakmadan...
Ve ağlar gökyüzü...

Ve bazen ölür insan, arkasına bakarak,
Ağlayarak..
Geri dönüşler yoktur artık
Bir cılız soğuk hissedilir
Kalpten gelen..

Bu senin için..
Bu Unutulanlar için....
Bir de yok olan aşklar için...



Unutulanlar İçin İNDİR >>>>>

İnsanlar hep doğru insan nerde ne zaman karşıma çıkacak diye düşünür.. Onu bulunca güneşler açacak, hayat çok güzel olacak, bütün kapılar açılacak sanır.. Halbuki onu bulunca daha büyük zorluklar çıkar insanın karşısına.. Bugüne kadar ben iken şimdi biz olmuşsunuzdur.. En başta ona karşı sorumluluklarınız vardır.. Onun yanında olmak, onu rahat ettirmek dahası onu mutlu etmek gibi.. En önemlisi de o sevgiyi taşıyabilmek... Bugüne kadar yalan yanlış aşklar yaşayan sizin gerçek sevgide eliniz ayağınıza dolaşır.. En başa çıkılmaz duygu sarar tüm benliğinizi.. Ya onu kaybedersem? Ya onu mutlu edemezsem? Ya bir aksilik çıkarsa.. Bunlardan kaybetme korkusu başlı başına bir işkencedir zaten… Onsuz olabilirim diye kendinize bir şeyleri ispatlamaya çalışmalar.. Ondan uzaklaşmak için yaptığınız saçma sapan davranışlar.. Bazen tüm bunlardan kurtulur mutlu olursunuz bazen de tüm bunlara yenilir hayata savrulur gidersiniz..

Ve aklınızda durmadan aynı söz..

“O bensiz daha mutlu..”

Belki kendinizi avutmak için belki de gerçek.. Ama ne olursa olsun bunu düşününce insanın acısı biraz olsun diniyor…

Bu da yazımızın şarkısı…



http://rapidshare.de/files/8754444/CAN_Yarim.zip.html

loveSokağın başına geldiğimde, beton yolu ve iki tarafa yapılmış yüksek apartmanları, düşüncelerimde eski haline dönüştürdüm. Özlemleri yaşamak adına, kendimce yaşadığım bir oyundu. Mutluluğun ve üzüntülerin bir arada geçtiği yüreğimin duygularını tekrar hatırlamaktı...

Apartmanın önünde durdum. Burayı, eski üç katlı taş eve dönüştürdüm. Gülümsedim, çocukluğumun en güzel anılarının saklı olduğu, doğduğum evdi yine. Beş basamağı koşar adımlarla çıktım, demir halkayı kapıya vurdum. Sevgili kapım sessizce açıldı...

İçeriğe girdiğimde taş yapının ahşapla bu kadar güzel, uyum içinde olmasına, hayranlıkla baktım. Rahmetli dedeciğim bu evi bir Rum aileden satın almıştı. Geniş aynı zamanda uzun bir koridor, sol tarafında çift kapısı ile büyük salon. Gülümsedim, misafir geldikçe girebildiğimiz bizim için evin en soğuk odası...
Koridorun sağ tarafı ise biz torunların en eğlendiği yer, ahşap merdivenler... Evin içindeki doğal kaydırak. Yukarıdan inerken, kaymalıyım...(...)

Koridorun sonuna geldiğimde, başka bir dünyanın içine girerdim. Üç tane taş basamakla inersiniz ve o zarif ahşap kapıya dokunursunuz. Ailemizin en sevgi dolu, sıcak akşamlarının geçtiği taş salon. Sedirler, yer minderleri,sallanan koltuk, yemek masası,duvardaki aile resimleri karmaşa içindeki renklerin,uyum içindeki düzeni.

Evet, öyle bir uyum içindeki evdeki eşyalar inanamazdım.Sihirli bir el, sihirli bir yürek vardı, evimizde. Tabii ki rahmetli babaannem...

Mucize gibi bir kadın. Bembeyaz saçları, beyaz teni, yüzünden eksiltmediği gülümsemesiyle, ufak tefek meleğim benim,can gülüm... Hiç duymadım nazlandığı, of dediğini. Gülümserken, gözümden dökülen iki damla yaş, her neyse. Hayatıma güzel renkler katan,yüreğime sevgiler eken, eşsiz insandan söz ederim, başka bir düşlerimin özlemlerinde...

Ben taş salonumuza döneyim.Odanın bir köşesinde, mutfağa açılan bir kapı. Günümüzdeki farklı bir mutfak. Hiç unutmadığım, saatlerce nasıl yandığını izlediğim, kocaman iki tane kuzini. Ve leziz yemekler, elde açılmış börekler. Beş dakika içinde mutfağa girip harikalar yaratan, tabi ki can gülüm...

Evin banyosu da bu taş salona açılırdı.İki tane çok özel mermerden kurnası vardı. Yıkanmak güzel bir oyundu, taş banyoda...

Ve bahçe. Oyunlar oynadığımız, dedemin çardağa kurduğu salıncakta sallandığımız, babaannemin kokulu karanfiller diktiği,harika bahçemiz...

Özlemleri düşlerde yaşatmak,bazen en iyi dinlenme geliyor.Geleceğimize, her adım attığımızda bize yardımcı olacak bir öğüdün saklı olduğu, yaşanmış değerlerin olması ne güzel...

Dediğim gibi burası üç katlı bir taş ev.İlk merdivenleri çıktığınıza küçük bir hol var. Bu holde renkli camlarla süslü bir kapı var, terasa açılıyor. Terasın en güzel yanı,sürekli güvercinlerin olması.Genelde sessizce seyrederdik ama çocuktuk nede olsa. Beklerdik, sayıları çok olduğunda, yalnızca hep birlikte gökyüzüne uçuşlarını görmek adına,kapıyı hızlı açardık. Belki de düşlediğimiz bizi de tutup uçurmalarıydı. Yüreğim bunları düşündükçe tatlı bir neşeyle doldu. Ah! Bu evimiz ne güzeldi...

İkinci ve üçüncü katlarda yatak odaları vardı. Herkesin kendi odasının bir öyküsü, her odada yaşadığımız mutlu saatler, hüzünlü dakikalar hep vardı, düşündüğümüzde de olacaktı...

Birden kızımın sesiyle, düşlerimi aklımın, yüreğimin bir köşesine sakladım.Sevgiyle gülümseyerek kızıma döndüm. Elini tuttum. Sokağın sonuna yürümeye başladık.

Unutmadan bir kere daha arkama dönüp, apartmanı taş evimiz yapıp, ikinci kattan birinci kata merdiven tırabzanından kayarak indiğimi düşledim Kızımın eline daha sıkıca tuttum. Yaşamın güzelliğini görmek ne kadar güzeldi. Hayatımızdaki küçük mutluluklar hep vardı, hep var olacak. Önemli olan anlamak, değerini bilmek... love

Evet yine sensiz bir gece
Ve yine beynimde binbir bilmece
Berbat bir gecenin ardından bana kalanlar
Yine dibe vurmusluğum ve yine sensizliğe lanetimm dilimde

Sen gittiğinden beri kaç gün geçti saymadım
Bildiğim tek sey artık
Sokaklardan uzaklaştığım
O deli dolu beni bulamadığım

Beraber yürüdüğümüz yollardan geçtim bu gece
Ve her adıma bir damla gözyaşım aktı
Kalbimin derinliklerinden küçük bir kan damlası
Her damlada biraz daha bitirmek gerekirken seni
Niye çoğalıyorsun bilemediğim derinlerde

Sensizliğe alışmaya çalışan ben
Sensiz sessizliğinle gömülüyorum derinlere
Bir kez daha anladım bu gece
Gidişinin bitişim olduğunu

Bir Kez Daha Anladım Nefesim Olduğunu
Ve Sensiz Nefessiz Olduğumu

Bin bir zahmetle beni dışarı çıkaranlar
Şimdi halimi görünce bin pişmanlar
Yüreğimde saklamaya çalışsamda akan damlayı
Yağmur yağmadı gizleyemedim gözyaşımı

GERCEKTEN MUKKEMMEL OLMUS ABDULLAH HARIKASIN

sağollaısn yalovalı beğendiğie sevindim

Sanırım bütün sorunum özlemekle ilgili. Keşke "yaşlanmaya başladım, o yüzden geçmişi özlüyorum" diyebilseydim. Zerre kadar özlemiyorum geçmişi. Geçmişe dair ne varsa silindi hafızamdan. Ben geleceği özlüyorum. Belki de hiç yaşayamayacağım geleceğime dair özlemlerim. Asıl sorunda burdan başlıyor zaten. Geleceğin olmayacağını biliyorum. Olmayanı, olma ihtimali bulunmayanı özlüyorum. İşte bu özlem koyuyor insana...


iyi ki varsın kalbimsende...

Özlediğin Gidip Göremediğindir


Özlediğin, gidip göremediğindir;
ama, gidip görmek istediğin

Özlem, gidip görememendir; ama
gidip görmek istemen

Özlediğin, gidip görmek istediğin-
ama gidip göremediğin

Özlem, gidip görmek istemen-
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen

Özlem, gidip görmek istemen
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen..

gidemiyorum göremiyorum
bi kez olsun yüreğine dokunamıyorum
diil elini tutmak gözlerine bile bakamıyorum
ben burdayım diyemiyorum
ama gene de istiyorum ya gene de istiyorum

sağolasın...