BABAM
Şu anda,
ilerlemiş bir saatinde gecenin
Bir hayli uzaktayım senden.
Mesafeler engel değil seni düşünmeme.
Kalemimi elime alıp,
Toparladım şöyle bir,
Aklımda kalan ne varsa dünden.
Seni anlatan bir şiir yazmak istedi canım,
Sana hediye benden.
Bilmiyorum seni nasıl anlatsam?
Varolmama sebep olan,
Bana canından can katan,
Yorgun yüreği,
Hala benim için atan,
Vefakar insan mı desem?
Yoksa ;
Her anını bana adadığın,
Çileli ömrünü mü söylesem?
Ne yazarsam yazayım,
Yokluk ve sıkıntının,
Sana hediye ettiği,
Seyrelmiş beyaz saçlarındaki,
Hüznü anlatabilir miyim?
Anlatabilirmiyim,
Her içtiğin sigarada,
Tütün yerine yanan ümitlerini.
Ve üflediğin dumanla birlikte,
Uçup giden,
Hayallerini,
Mümkün mü anlatabilmem?
Asla!
Bu yüzden,
Son birkaç sözüm var.
Duy beni,
Ey eli öpülesi mübarek adam!
Hakkını ödeyemeyeceğim,
Güzel insan,
Canım babam.
Yokluğun her acıdan beter.
Ziyanı yok, hiç kimse bilmesin,
Benim için çektiklerini.
Ben biliyorum ya yeter