Canik'ten Aşk Adına!!
- Konbuyu başlatan canik
- Başlangıç tarihi
k
Geldin mi?
...
Geldin
sand?m!
Terk etti odam? yar güne? ve renkler.
Senden sefaya hasretim, cefalar yeter!
Bir lokma ekmek de?il, su de?il and iste?im...
Bir seda ver, bir fer ol, bir gel yeter!
?sli, sisli, pis, puslu bir odada seni beklemek(?)
Yüre?imden kan s?z?yor, yard?m et!
Dönece?ine inand?rarak gitmi?tin. Ben vedalar?n vuslata gebe olmad???n? ispatlamaya çal???rken, galip gelmi?tin dü?ünceme. Ahh, ne erinçti bu yüre?ime.
?? bölümü yapm??t?k. Sen gidecektin, ben seni bekleyecektim, sen gelecektin, ben seni sevecektim...
Geçti...
Ne kadar zaman oldu bilmiyorum. Lakin; akl?m ba??mdan, söz dilimden, ferim gözlerimden, kokun tenimden geçti. Tahta kuralar? çerçeveleri yedi bitirdi, hayalin de beni.
Parmak uçlar?nda yüre?imin, nazl? sevdanla bekledim. Takvimlerden k???n eksilece?ini haber ederken güzden kalma hüzünler, ne kadar kara varsa sildim. ?lmek ilmek umut i?ledim seni beklerken. Ben vedalar?n vuslata gebe olmad???n? ispatlamaya çal???rken, galip gelmi?tin dü?ünceme.
Geçti...
Bir çiçekli bahar,
Bir s?cak yaz,
Bir serin hazan...
S?rada ne var?
Ben vedalar?n vuslata gebe olmad???n? ispatlamaya çal???rken, sen yenildin dü?ünceme. Hiç bir do?ru beni bu kadar ac?tmad?...
Geldin
sand?m!
Ki geldin de... Yüre?inin en kuytu kö?esinde a?k diye bir ?ey vard?. Bulam?yorum ?imdilerde.
Ne varsa kendime dair çıkardım hepsini ve sundum ellerine.
Beynimde, benliğimde, yüreğimde gizli hiçbir şey kalmasın, öylece bil beni diye.
Seni bulurum sandım, uzaklıkları aştım.
Adını haykırdım dağlara, yankılanan sesimi bir ben duydum.
Seni çağırdım gelesin diye, beni kayıp iklimlerden alıp bahara taşıyasın diye... Gelmedin....
Yildizlara baktım, biri sensindir diye, orada da yoktun...
Oysa sana koşuyordum ben.
Içimde deli bir özlem, anlatılmaz bir aşk hasretiyle sana, koşuyordum..
Böyle bir sevdayı duyup da gelmemen mümkünmüydü?
Hangi kuş konsa pencerene ´aşk, aşk´ ötecekti!
Duyacaktın, yüreğin coşmuş bir ırmak gibi bana akacaktı, yüreğini dinleyip bana gelecektin...
Gelmedin....
Her duyan hayran kaldı bu sevdaya, bir sen duymadın.
ama, nasıl bir kaçış ki bu, ne bir iz bıraktın ne de bir haber.
Yediğim içtiğim özlem, sağ yanım hüzün, solumda yalnızlık.
Simdi bunca zaman sonra,
seni yüreğimde hiç kimsenin dokunamayacağı bir yere saklamışken
ve sensiz de olsa hayatın acımasız çarklarında tek başıma ayakta durmaya çalışırken çıkıyorsun karşıma öyle mi??
Ben yine öyle kabul ediyorum...
Yani hiç gelmedin...
Ben Hep ağladım
Işığım olmadın karanlık gecelerimde
kanayan yarama merhem olmadın
'gel' dedim, 'dön' dedim
hiçbir çağrıma cevap vermedin
sen sessiz kalmayı tercih ettin
derdime derman olmadın
aksine derdime dert ekledin
ben hep ağladım.
Ben hep ağladım
yakıştıramadılar bana gözyaşlarını
bende bu sensizliği kendime yakıştıramadım
ben hep ağladım
silmedim hiç gözyaşlarımı silenimde olmadı
hep akışına bıraktım
ben hep ağladım.
Ne desem biliyorum seni bana getirmez
şu deli gönlüm bir sana yandı
ağlamam inlememde fayda etmez
vuslat başka bahara kaldı
ve bende bir sende kaldım
seninse umurunda bile olmadı
ben hep ağladım.
Ey beni gözyaşına sürgün eden yar...
Ey beni en derinden inciten yar
inşallah sen hiç ağlamazsın
düşmezsin kara sevdaya da incinmezsin
inşallah hep seni bulur mutluluklar..
Beni düşünme benim kaderim bu:
hep ağlamak ve hak etmediğim ayrılık...
Yazmamı bekliyorsun hep;
senin "ne" kadar önemli olduğunu.
Beyazı ters çevirebilsen, istemezdin belki.
Bağırmamı istiyorsun hep;
"sensiz yapamam" diye..
Sağır kalsan, istemezdin belki.
Saymamı istiyorsun sensiz saatleri;
"anlamsızlığımın en çekilmez hali" diye.
Zamanını yitirsen, istemezdin belki.
Anlatmamı istiyorsun hep;
İçinde seni andıran renklerin tamamını.
Bütün renkleri tüketseydin, istemezdin belki.
Bunların hiçbirinin olmadığını düşünüyorsun belki.
Bil ki;
Dilim söyleseydi,
Elim yazardı belki...
ben geldim sevgilim upuzun karanlıkların ardından sevgime sarılıp ben geldim
yağmur damlalarının pırıltısına kapılıp...
labirentlerde yiterken günler düşlere dalarken sevdam
yürek hasret çığlıklarında yanarken hoyrat kaderimin rüzgara savurduğu
sevdam ellerimde... ben geldim binlerce tövbe dillerimde...
zamanın acımasızlığı ve çaresizliğim kıvılcımlarımı savurdu...
özlemin kor oldu yaktı, kavurdu...
bu gece sesin kulaklarımda dön gel derken
ben geldim sevgilim ömür biterken...
erken değil belki geç bile kaldım...
beni affet yarim
aşka sığındım...
yağmur damlalarının pırıltısına kapılıp...
labirentlerde yiterken günler düşlere dalarken sevdam
yürek hasret çığlıklarında yanarken hoyrat kaderimin rüzgara savurduğu
sevdam ellerimde... ben geldim binlerce tövbe dillerimde...
zamanın acımasızlığı ve çaresizliğim kıvılcımlarımı savurdu...
özlemin kor oldu yaktı, kavurdu...
bu gece sesin kulaklarımda dön gel derken
ben geldim sevgilim ömür biterken...
erken değil belki geç bile kaldım...
beni affet yarim
aşka sığındım...
Gözlerini getir, yarı umutsuzluğumda
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım, beter olayım
Gözlerini getir öleyim...
Bilmeden çocukça sevildiğini
Ve bayram sabahınca beklendiğini
Kaf Dağından güneşi getirir gibi
Getir gözlerini öleyim...
Kimsesizim, ilk kez bu kadar suskunum
Sana söylemiyorum
Yıldızlara uzanmışım her akşam
Ve bağlanmış ve kınanmış
Ve karşında yitirilmişim
Ne olur gözlerini getir
Getir gözlerini öleyim...
Ben biraz sırım, biraz divane
Çarmıha gerseler öldüremezler
Sırrım kalemimde değil yüreğimdedir
Istersen dost, istersen düşman gibi
Getir gözlerini öleyim...
Ben yine kaybettim, görmüyor musun?
Şafak yangınından yaralı çıktım
Ve ben,
Gözlerinle yıkılası bir şiire başladım
Kaçtıkça sana döndüm
Ve artık gülü bıraktım
Menekşe yaprağını, kitaplarımı,
Suskun maceramı...
Bu şiir bitsin...
Bana peşini bıraktığım bir hayatı degil,
Gözlerini getir,
Getir gözlerini, öleyim...
ARİF NAZIM
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım, beter olayım
Gözlerini getir öleyim...
Bilmeden çocukça sevildiğini
Ve bayram sabahınca beklendiğini
Kaf Dağından güneşi getirir gibi
Getir gözlerini öleyim...
Kimsesizim, ilk kez bu kadar suskunum
Sana söylemiyorum
Yıldızlara uzanmışım her akşam
Ve bağlanmış ve kınanmış
Ve karşında yitirilmişim
Ne olur gözlerini getir
Getir gözlerini öleyim...
Ben biraz sırım, biraz divane
Çarmıha gerseler öldüremezler
Sırrım kalemimde değil yüreğimdedir
Istersen dost, istersen düşman gibi
Getir gözlerini öleyim...
Ben yine kaybettim, görmüyor musun?
Şafak yangınından yaralı çıktım
Ve ben,
Gözlerinle yıkılası bir şiire başladım
Kaçtıkça sana döndüm
Ve artık gülü bıraktım
Menekşe yaprağını, kitaplarımı,
Suskun maceramı...
Bu şiir bitsin...
Bana peşini bıraktığım bir hayatı degil,
Gözlerini getir,
Getir gözlerini, öleyim...
ARİF NAZIM
Ah sana ne oldu yar sen bize kıymazdın yar
Solduk gülüm solduk, bize yazık oldu yar.
Ayrılık ektik, hasret biçtik, içine sindimi yar
Ayrılık ektik, hasret biçtik, içime sinmedi yar
Kaçırma gözlerini sevdamı görüyorum
Söylemesende olur ben seni seviyorum
Bülbül gülsüz, gül dikensiz, ben sensiz olamam yar
Yaprakla dal misali
Kopuyoruz, bitiyoruz, sönüyoruz yar
Birileri dur demeli yazık bize yar
Solduk gülüm solduk, bize yazık oldu yar.
Ayrılık ektik, hasret biçtik, içine sindimi yar
Ayrılık ektik, hasret biçtik, içime sinmedi yar
Kaçırma gözlerini sevdamı görüyorum
Söylemesende olur ben seni seviyorum
Bülbül gülsüz, gül dikensiz, ben sensiz olamam yar
Yaprakla dal misali
Kopuyoruz, bitiyoruz, sönüyoruz yar
Birileri dur demeli yazık bize yar
ömrümün manası..Hayatımın. gayesi.
itraf etsem etmesemde.bunca yıldır
"acaba bu sevgiye değermiydı bu.." dediğim..
Ama.......!
Yinede yüreğimden söküp atamadığım.kalbimin hicran yarası,hicran yarası
kalbimin hicran yarası keşkede o yılları ,hiç ama hiç yaşamamış olsaydık ve izleri bu güne taşınmamış olsa idi o günlerin.
keşkede o bakışlarda ,hiç ama hiç birleşmemiş olsaydık ve ruhumu yerinden sökmemiş olsa idi o güzel gözlerin.
ömrüm.ömrüm.
.Hiç mi manası yok..hiç mi anlamı yok duyduğun bunca feryat bunca haykırışın.....
kimdir bu be .kimdir.,,Kim :?.hangi nedendir seni benden böylesine uzak tutan.izahı ne böyle duyarsız davranışın..?
Gittiğin günden beri öylesine koptum ki hayattan.. tutunmak öylesine zor ki yaşama..
ah... bir bilebilsen nasıl mutluluğa kavuşurum...nasıl can gelir yeniden canıma .bir anda çıkabilsen karşıma.
Biliyormusun kaderim...bunlar değil,, bunlar değil beni her an ağlatan , zamanlı yada zamansız ta derinlerden hıçkırtan
Bunlar değil güzel varlığım .vallahi bunlar değil ,bunlar değil bana her gün en acı ölümlerden de beter ölümleri arattıran
Hani şu bilinmemezlığın şu cevapsızlığın yok mu..
Hani bunca haykırışıma tek bir yanıt dahi vermemezliğin,suskunluğun yok mu..
Beni çıldırtan işte bu bu bu. .budur çocuklar gibi her an ağlatan..
"Burdayım ayattayım ." diyebilmek bu kadar ağır.bu kadar zor mu..?
Öylesine ürpertiyorki beynimde ki endişelerim , hissettiğim korkum,
Ya sen bu dünyada değilmisin...ömrüm,hayatım., varlığım ,ruhum..?
yok yaşıyorsan eğer..bu ne kin... bu ne öfke..ne yaptım ben sana ne.ne.ne..
Allaha revamıdır , böylesine zulm etmen ,taparcasına seni sevene.?
Biliyormusun kainatım .. Bu aşkın sırrını ögrenen belki beni ayıplıyacak,
belki de suçlu görecek.
Herkes kendi değer yarğılarınca yargılayıp..belkide bu adam cehennemliktir diyecek
varsın desinler be...
Ne çare ki herkes her şeyi biliyor,biliyorda… bilmiyor ruhumun fırtınasını.kalbimin ağrısını
Herkes her şeyi hissediyor. hissediyorda da...hissedemiyorlar yüreğimde yarattığın o yangının sonrasını
Beni bir tek sen anlarsın sen sen ..ne çareki sende ya bu dünyada yoksun bilmiyorsun verdiğin Hasretin ruhumda yarattığı azabın zerresini....
Yada kalbin taş kesilmiş. insafsızca karartıp duruyorsun hergün
hayatımın umut çırasını .... varlığımın yaşam çırasını ....
itraf etsem etmesemde.bunca yıldır
"acaba bu sevgiye değermiydı bu.." dediğim..
Ama.......!
Yinede yüreğimden söküp atamadığım.kalbimin hicran yarası,hicran yarası
kalbimin hicran yarası keşkede o yılları ,hiç ama hiç yaşamamış olsaydık ve izleri bu güne taşınmamış olsa idi o günlerin.
keşkede o bakışlarda ,hiç ama hiç birleşmemiş olsaydık ve ruhumu yerinden sökmemiş olsa idi o güzel gözlerin.
ömrüm.ömrüm.
.Hiç mi manası yok..hiç mi anlamı yok duyduğun bunca feryat bunca haykırışın.....
kimdir bu be .kimdir.,,Kim :?.hangi nedendir seni benden böylesine uzak tutan.izahı ne böyle duyarsız davranışın..?
Gittiğin günden beri öylesine koptum ki hayattan.. tutunmak öylesine zor ki yaşama..
ah... bir bilebilsen nasıl mutluluğa kavuşurum...nasıl can gelir yeniden canıma .bir anda çıkabilsen karşıma.
Biliyormusun kaderim...bunlar değil,, bunlar değil beni her an ağlatan , zamanlı yada zamansız ta derinlerden hıçkırtan
Bunlar değil güzel varlığım .vallahi bunlar değil ,bunlar değil bana her gün en acı ölümlerden de beter ölümleri arattıran
Hani şu bilinmemezlığın şu cevapsızlığın yok mu..
Hani bunca haykırışıma tek bir yanıt dahi vermemezliğin,suskunluğun yok mu..
Beni çıldırtan işte bu bu bu. .budur çocuklar gibi her an ağlatan..
"Burdayım ayattayım ." diyebilmek bu kadar ağır.bu kadar zor mu..?
Öylesine ürpertiyorki beynimde ki endişelerim , hissettiğim korkum,
Ya sen bu dünyada değilmisin...ömrüm,hayatım., varlığım ,ruhum..?
yok yaşıyorsan eğer..bu ne kin... bu ne öfke..ne yaptım ben sana ne.ne.ne..
Allaha revamıdır , böylesine zulm etmen ,taparcasına seni sevene.?
Biliyormusun kainatım .. Bu aşkın sırrını ögrenen belki beni ayıplıyacak,
belki de suçlu görecek.
Herkes kendi değer yarğılarınca yargılayıp..belkide bu adam cehennemliktir diyecek
varsın desinler be...
Ne çare ki herkes her şeyi biliyor,biliyorda… bilmiyor ruhumun fırtınasını.kalbimin ağrısını
Herkes her şeyi hissediyor. hissediyorda da...hissedemiyorlar yüreğimde yarattığın o yangının sonrasını
Beni bir tek sen anlarsın sen sen ..ne çareki sende ya bu dünyada yoksun bilmiyorsun verdiğin Hasretin ruhumda yarattığı azabın zerresini....
Yada kalbin taş kesilmiş. insafsızca karartıp duruyorsun hergün
hayatımın umut çırasını .... varlığımın yaşam çırasını ....