KORKMAK

İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için.Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi birşey vermediği için.Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için.

çok sevdim ama şuan yanımda değil korkmak bazı şeylerin çözmü olmuyoo

Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için.


yasamayi biLen insan sevmektende korkmaz.. hayatta simslkl sarilirsan hic birseyden korkmazsin..hic bir sey seni yildirmaz.. ve sevmek sana bi baska guzel gelir.. seversin sevilirsin.. bunu doya doya yasarsin.. ve ölmektende korkmazsin.. yeterki yasamayi biL.. yasamayi sev.. (bu gunumuzden malesef mumkun degiL.. kimse yasamayi sevmiyor..nedenleri ise:acLik, parasizlik, yalan, doLan vs. bunun gibi seyler..

Hani bir soz vardir.. ucurumun kenarinda dahi olsan, hayatta giciklik olsun diye gulumse.. tabi bunuda basarabilen pek yok..

ne diyim daha..

Hayati, yasamayi sevmeye calisin.. ozaman hersey size cok daha guzel gelicek .. ve hic bir seyden korkmicaksiniz...

sevgiyle kalin..

ablacım sevmekten korkmadım bu zaman kadar ama ne kadar çok sevdiysem yanlış bişeyler olduu vee biittiii şimdi olduğu gibii

ßen bisiyi cok iyi ogrendim.. kime kendinden daha cok deger verirsen..kimi kendinden daha cok seversen..o karsindaki kisiye fazLa gelyo..kaldiramio.. onun icinde bi sekiLde bitiyo..

Kimseyi kendinden cok sevme,güvenme ve deger verme.. yoksa uzuLen hep sen oLursun..!

Her ne kadar başarabilmesek de gerçek ve olması gereken bu...

Hayatta luzumundan fazla kimseye bağlanma.. Unutma ki en beyaz gülün bile gölgesi "SİYAH" tır...

evet arkadaşım olması gereken bu ama biz insanoğlu birbirimizin kıymetlerini bilemiyoruz ve hep korkular içinde yaşamak zorunda kalıyoruz yüreğine sağlık teşekkür ederim....

Öylesine severdi,
Öylesine severdi ki yaşamı;
Hep avuçlarında taşıdı.
Koşmadı bile.
Hatta hep yavaş yürüdü,
Düşürmemek için onu.
Gözleri hep üzerindeydi,
Çoğu zaman başka bir şey görmedi.
Ama Azrail kararlıydı,
Onu elinden almaya.
Bir çelme taktı bir gün ayağına;
Düştü ellerinden yaşamı,
Ve paramparça oldu...
Elleriyse açık kaldı.
Sanki tanrıya yalvarıyordu.

Necibe Sucuoğlu

İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için.Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi birşey vermediği için.Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için.


BEN BU YAZIYA TAMAMIYLA KATILIYORUM ELLERİNE YÜREĞİNE SAĞLIK