>>>Hayata Dair<<<

çok güsel canım saol

süper ya)) sağol arkadaşım

Sağollasın bitanesi

çok güzeldi emeğine sağlık sağolasın arkadaşım...

sizler saolun arkadaşlar okuduğunuz için teşekkür ederim

çok saol canım ya çok güsel bi paylaşımm 

çok güzel bu yaaa sağolasın verliebt

harika olmuş çok teşekkürler böyle bi yazı için emeğine sağlık

ben teşekkür ederim

ama ilki süperdi bayıldım yaaaa :alkis

Bir Hayat Kayar Ellerinizden

--------------------------------------------------------------------------------

hani, bir kitap okumaya başlarsınız...
ilk satırlarda çeker sizi içine...
öyle güzeldir ki anlatım…
tüm gerçeklik bir yana...
o kurgunun içine kapılır gidersiniz...
öyle kapılırsınız ki...

uzaklardan bir el uzanıp
tutar ellerinizden...
alıp götürür…
uzaklara…
kokusu ulaşır size dağların,denizin,çiçeklerin...
bir meltem okşayıp geçer teninizi...
dokunuşları hissedersiniz ya yüreğinizde...

hani, bilseniz de kurgu olduğunu...
o akışı bırakmak istemezsiniz...
bir yandan merak edersiniz ...
\"ne olacak?\"
bilirsiniz oysa...
hiç bir şey olmamıştır...
olmayacaktır...
her şey sadece ihtimaller bütünüdür...
ve o ihtimaller öyle yaşanılası…
ve o kurgu öyle gerçektir ki..
yaşadığınız ana baskın çıkar ya...

ama nedense...
“son” önemlidir hep...
o kitabın da sonuna ulaşmak istersiniz...
diğer yandan o kitabı bitirmek , o hayali tüketmektir…
bilirsiniz….
her sonun bir tükeniş olduğunu öğretmiştir hayat size...

okumak - okumaya kıyamamak bir çelişki olur içinizde...
oysa, çelişki daha çekici kılar o kitabı...
daha bir özümsemeye başladığınızı hissedersiniz o noktadan sonra okuduklarınızı...
her sayfada “son” a biraz daha yaklaştığınızı bilerek…
her sayfada biraz daha kaybederek…
her sayfada biraz daha tükenerek…
ve içiniz burkularak o “son” sayfa…
kitabın arka kapağını kapatırsınız usulca…
siz dışarıda kalansınızdır…

her şey ilk sayfa ile son sayfa arasında, avuçlarınızdadır şimdi…
sımsıkı tutarsınız birkaç dakikalığına ellerinizde…

bazı ilişkiler gibi…
hani, bitmesine kıyamadığınız…
tüm güzelliğine rağmen devam edemeyeceğini…
gideceği bir yer olmadığını…
sadece bir ihtimalin yaşandığını bildiğiniz…
bir ilişki gibi…
yüreğinizden bırakmak istemeden…
ama artık sadece dışından bakarak…
sımsıkı sarıldığınız birkaç dakika gibi…

ve sonra…
bir hayat kayar ellerinizden…
kütüphane raflarındaki yerini alır…
ara sıra sayfaları yeniden karıştırılmak üzere…
:ter:

Teşekkürler AYŞE21 paylaşımın için... güzel bir yazı
kayıp gitmeyecek hayatlara sahip olmak dileğim ama....

Vêr£İêßt' Alıntı:

Teşekkürler AYŞE21 paylaşımın için... güzel bir yazı
kayıp gitmeyecek hayatlara sahip olmak dileğim ama....

Genişletmek için tıkla ...

ben  teşekkür  ederim  size  herşey  için..
saygılar....

Öyle bir zamanı yaşıyoruz ki, cebelleşmeler hayatın bir parçası haline geldi. Birileri hep yenmek, diğerleri ise yenilmek zorunda sanki. Büyük balık küçük balığı yutup semirmezse eğer, en büyük balık onu ham yapıveriyor. Her şey matematiksel gibi görünüyor aslında: Kaybın tersi, kazanç; kazancın tersi, kayıp.

Lâkin; bir savaştır, alıp başını gidiyorsa, kardeş kardeşin kuyusunu kazıyorsa, analar çocuklarına karşı dürüst değilse ya da kadınlar kocalarına karşı... Peki hâl böyleyken biz, neden hâlâ iki kere ikinin kaç ettiğini hesaplayıp duruyoruz. İki ile ikiyi alt alta koysak da, yan yana koysak da, çarpsak da, toplasak da işlemin sonucunu bulamayız. Çünkü bu işlemin sonucu, hiçbir zaman dört çıkmaz bizim için. Beş eder mi? O da tabiata aykırı...

Görünen o ki matematiksel hesaplarla toplumsal problemlerimizin çözümünü bulamıyoruz.

O halde, "BEN" doyuyorsam, "SEN" doymasan da olur; "BEN" zenginsem, "SEN" açlıktan kıvransan da olur ya da "BEN" yaşıyorsam, "SEN" ölsen de olur. Bu günden ne kurtarırsam, felekten ne aparırsam kâr bana.

Ya "SEN"! "SEN"i kim düşünecek? İşte yitirdiğimiz en büyük değer, yenilgilerimizin en büyüğü bu galiba. Fedakârlık ise, zaten içinden çıkamadığımız bir muamma. Kelime anlamı rölatif, fiiliyatı hepten kayıp. Saymakla bitecek gibi değil. Güzellik ve sevgi adına ne varsa hepsi tükendi. Öyle ki, kayıplarımızın çetelesini tutamaz hale geldik. Hep bir savaşımı yaşar dururuz da yanı başımızdaki felaketlerin farkında dahi olmayız. Çünkü, günü birlik ve fert fert yaşıyoruzdur artık.

Çözümsüz değiliz muhakkak. Yenilenlerin kelepçelerini kırması gerekiyor ya da ağlaması gerekiyor birilerinin; tâ ki, "BEN"in nasır tutmuş, kurumuş yüreği ıslanıncaya kadar, fedakârlık nerede yitirildiyse bulununcaya kadar.

Cezayı defterlerimizden silmeliyiz ki, korkmasın suçlular kucaklaşmaya. Şefkati yürek sayfalarına yazmalı ki, melekler bizi kıskansın. Süslenmeliyiz gelinler gibi, gönlünü bize açan her misafiri kapıda karşılamak için.

Fazla söze ne hacet, muştular madde değil sevda; sevgiler gölge değil Leylâ olmalı. Önceliklerimiz "BEN" değil, "SEN ve BEN" olmalı...

Asla değiştiremeyeceğin şeyler için üzülme.
Değiştirebileceğin ama istediğin halde değiştiremediğin şeyler için
mutsuz ol veya asla asla bir daha sevmeyeceğim deme..
Mahcup olursun...

Asla sevgiyi arama çünkü sen aradıkça o saklanır kapı arkalarına..
Sevgi seni istedi mi bulur..
Zamanı vardır.. Tıpkı baharı kışta arayıp da bulamayacağın gibi...
Ya da bulsan da asla onun gerçek bir bahar olmadığını
kabul etmek zorunda olacağın gibi ..
O bulduğun sadece bir aldanmışlıktır..
Aldanırsan,tıpkı kış ortasında
çiçek açan erik ağaçlarına dönersin..
Kisin ortasında sevinçten çiçek açarsın..
Kış gerçek yüzünü gösterince de donarsın,
Anlarsın ki yaşadığın bahar kış ortasında yaşanan yalancı bir baharmış....
Erik ağacı gibi donarsın
O zaman ve o yaz boşa geçer.. Meyvesiz kimsesiz

Sevgi aranmaz..Sevgi istedi mi seni bulur.
Hiç ummadığın bir anda arkanda beliren bir dost olur bu bazen..
Vapurda ensende hissettiğin bir nefes alır götürür seni sevgiye,
Bir tesadüf sana sevgiyi taşır..

Sen sevgiyi aramamışsındır.
Tıpkı gecikse de gelen ve geleceğinden emin olduğun bahar gibi.......
Tıpkı bir sabah kalktığında baharın pürüssüz yüzü ile karşılaşman gibi
bulmuştur seni sevgi............
Sevgiyi Kaybederken de cesur olmalısın..
Yüreğin dolu olmalı sabır ve güçle
Her kaybedilen kazanılan bir derstir zaten

Sevgi çok şey öğretir severken ve kaybederken
Sevgiyi kaybederken
Sevgiliyi kaybetmenin ne zor olduğunu öğrenirsin
Sevgiyi kaybederken
Aslında onu hiç kaybetmek istemediğini öğrenirsin
Sevgiyi kaybederken
Onu kaybetmenin, bulmak kadar güç olmadığını
Ama acısına katlanmanın ne güç olduğunu öğrenirsin
Sahipken sevgiye hep yanında olacakmış gibi
Onu hoyratça harcamışsındır..
Kaybettiğinde ise her an yanında olacağına inanmakla
Ne büyük yanlış yaptığını anlarsın
Ve bir daha ki sevginde daha temkinlisindir..
Hem severken, hem kaybederken
Bir önceki sevgi öğretmiştir bunu sana..
Her kayıp bir derstir almam gereken
Çünkü hiçbir sevgi tek başına var olamaz..
Ayrılamaz daha öncekilerden...

<<< Zamanım Olsaydı >>>

Emma Bombeck Avustralya'da kanserden öldü. Ölümünden hemen önce şunları yazdı..

"Hayatımı yeniden yaşayabilseydim eğer; Hastayken yatağa girer dinlenirdim. Ben olmadığım zaman her şey kötüye gidecek diye düşünmezdim..

Gül şeklindeki pembe mumu saklamaz yakardım..Daha az konuşur, ama daha çok dinlerdim..

Yerler kirlense, masa örtüm lekelense bile daha çok arkadaşımı akşam yemeğine davet ederdim..

Oturma odasında TV seyrederken, patlamış mısır yer, şömineyi yakmak isteyen birisi olduğunda ona engel olmazdım..
Yerler leke olacak diye korkmazdım..

Bana gençliğini anlatmaya çalışan dedeme daha çok vakit ayırırdım..

Kocamın sorumluluklarını daha çok paylaşırdım..

Saçım bozulmasın diye, arabanın camının açılmasını önlemezdim..

Eteğimin lekelenmesine aldırmadan çimlere otururdum..

TV seyrederken daha az, hayata bakarken daha çok ağlar ve gülerdim..

Ömür boyu garantilidir denilen hiçbir şeyi satın almazdım..

Hamileliğimin bir an önce sona erip, doğum yapmayı dilemek yerine,
hamile olduğum her anın tadını çıkarır ve içimde bir canlı büyütmenin
ne kadar harika olduğunu fark ederdim.. Bu o kadar nadir bir olay ki.. Mucize gibi bir şey..

Çocuklarım beni öpmek istediklerinde, asla "Önce git ellerini yüzünü yıka" demezdim..
Onlara daha çok "seni seviyorum", ondan da daha çok "özür dilerim" derdim..

Ama başka bir hayat verilseydi en çok yapacağım şey; her dakikasını değerlendirmek olurdu..

Dikkatle bak.. Gerçekten gör.. Yaşa.. Vazgeçme..
Küçük şeyler için şikayet etmekten vazgeç..

Bana benzemeyenler, benden daha çok şeye sahip olanlar ve kimin ne yaptığı beni ilgilendirmezdi..
Bunun yerine, ilişkilerimi güçlendirmeye çalışırdım..

Sahip olduğunuz ruhsal, fiziksel ve duygusal her şey için Allah'a şükredin..

Tek bir hayatınız var ve bir gün sona eriyor..
Umarım her gününüzü değerlendirirsiniz.."