Elimde yine yorgun kalemim
Zamansa yoğun bir güne hapsolmuş bir ikindi vakti...
Kalemim, kağıdıma gözyaşı dökmekte sanki...
Güneşin biraz suskun, bi okadarda üzgün batışında akşam olmakta.
Gözlerim bir yüreğimden kaleme dökülenleri,
Birde gelmeyeceğini bile bile kapını kolunu yoklamakta...
Her geçen satırda biraz daha artmakta boşluğun,
Her geçen dakika biraz daha koymakta yokluğun,
Hani nerde an tanımaz deli sevdan,
Hani nerde kışgünü kalbimi terleten sonsuz aşkın,
Nerde verdiğin sözler,yalanmıydı ölene kadar benim olduğun.
İşte ikindiyide öldürdük aşkımızın öldürdüğümüz gibi...
Güneş yine üzgün bakıyor heraşkın batışında olduğu gibi,
Kelimeler biraz daha gözyaşına batırılmış çıkıyor bükülmüş dudaklardan,
Yürek biraz daha titriyor baharın ortasında kışta kalmış gibi.
Sen..; baharda yağan zamansız kar tanesi,
Ben..; bahara kanıp kara düşen aşk cemresi...
Sen.., yalanlarla aşk satanların ilk adresi,
Ben.., sattığın son aşkın ta kendisi...
Ben yanlış mevsimde,
Sahte sevgine düşmüş,
Aşk cemresi...