Birgün belki dönersin diye
Bir şarkı yazdım sana
Yağmur yağıyor üstüme
Güneş batıyor akşamlarıma
Hala yoksun ortalarda
Sabah penceremi açıyorum
Dışarıya bakıyorum
Gözlerim seni arıyor
Ama yoksun
Birini görüyorum kırmızı kazaklı
Sen zannediyorum
Büyük bir heyecanla
Dikkatlice bakıyorum
Ama nafile
Gözleri yeşil saçları parlak değil
Gene gözlerim ıslak
Camı kapıyorum
Yataga yatıp seni düşünüyorum
Çünkü artık tek yatıyorum
Korkmalarımı özledim
Geceleyin uyandırmalarını
Sessizce dokunmanı
Özledim seni….
Hemde hiç özlemediğim kadar
Aynada kendime bakıyorum
Arkamda hep birini arıyorum
Bazen bir gölge geçiyor kenardan
Dönüp bakıyorum ama nafile
Bana aldığın küçük ve sevimli hediyelere bakıyorum
Verdiğinde ne kadar mutluydun
Baktığımda ise gözlerim doluyor artık
Aklıma geliyor günler saatler
Saymakla bitmiyor…
Müzik dinlemek istiyorum
Her şarkı seni hatırlatıyor
Dayanamıyorum acı çekiyorum
Kalkıp kapatıyorum
Bazen odama kapanıp şarkı yazıyorum
Aklıma sen geliyorsun
Kalemi fırlatıp atıyorum
Canım sıkılıyor…
Deniz kenarına gidip
Martıları izliyorum
Çıkardıkları sesi dinliyorum
İçten ve hüzünlü bir melodi gibi
Kalbimin söylediği şarkı gibi
Sessiz ve derinden
Dalğaları izliyorum
Kumsala her vurduğunda
Bir sürü kum tanesini alıp götürüyor
Bazen kum tanesi gibi hissediyorum hayatı
Minik ve önemsiz…
Nefesim kesiliyor bazen
Bu kadar derinden gelen ney
Ney seni bu kadar önemli yapan
Veya ney beni bukadar sana önemli yapan
Hiç bitmeyen bir roman gibi
Sayfalarını çevirdikçe insanı sürükleyen
Son sayfasını okumak için bu kadar neyi bekledim ki ?
Keşke son sayfasını okumasaydım hiç…
Resimlere bakıyorum
Dikkatimi çekti hepsinde avuçların kapalı
Neden bilmiyorum ama çok merak ettim
Gene akşam oldu
Nehir kenarındayım
Demir köprünün altında
Gökyüzüne bakıyorum
Yıldızlar bile yerinde duramıyor
Yanıma baktığımda tekim
İlk defa sensiz izliyorum gökyüzünü
Etrafıma bakıp seni arıyorum
Şimdi geleceksin diye bekliyorum
Ama bu 162. gün
Genede hergün seni beklemek bile güzel
Ya gelirsen…
Belki bir hayat böyle akıp gidecek
İçlerden gelen sessiz bir hüzün
Ve hergün devam eden
Bu kadar içten ve samimi duygularla
Kimsenin cesaret edemediği
Asla hiç kimsenin aşık olmadığı kadar
Bir birimize karşı yaşadığımız aşk
Birlikte dalga geçtiğimiz sevgililer
Sadece filmlerde olabilir bizim aşkımız derdik
Hayatımız bile aynıydı
Birlikte oturup şarkılar yazardık
Ben hala yazıyorum
Belki sende…
Seni özlüyorum hemde hiç özlemediğim kadar
Bu sana yazdığım son sözler belki
Belki yanıma gelmen için hiç bukadar uğraşmamıştım
Ama eminim yanıma geleceksin
Oturup gökyüzünü izlermisin yanımda
Sadece bir kere yanıma gelip
SENİ SEVİYORUM
Dersen inanki bu yaşadıklarım
Saydığım günler
Yıldız olup gökyüzene çıkacak
Bir gün gökyüzüne bakarsan semada beni göreceksin
Artık anladım böyle büyük bişeyki
Aramıza ölüm girecek ama sana söylüyorum
Her sabah ve her gece kendi kendime
Sana söylediğim gibi
SENİ SEVİYORUM
Kimsenin cesaret edemediği kadar hemde…
anlayacaksın
Bir şarkı yazdım sana
Yağmur yağıyor üstüme
Güneş batıyor akşamlarıma
Hala yoksun ortalarda
Sabah penceremi açıyorum
Dışarıya bakıyorum
Gözlerim seni arıyor
Ama yoksun
Birini görüyorum kırmızı kazaklı
Sen zannediyorum
Büyük bir heyecanla
Dikkatlice bakıyorum
Ama nafile
Gözleri yeşil saçları parlak değil
Gene gözlerim ıslak
Camı kapıyorum
Yataga yatıp seni düşünüyorum
Çünkü artık tek yatıyorum
Korkmalarımı özledim
Geceleyin uyandırmalarını
Sessizce dokunmanı
Özledim seni….
Hemde hiç özlemediğim kadar
Aynada kendime bakıyorum
Arkamda hep birini arıyorum
Bazen bir gölge geçiyor kenardan
Dönüp bakıyorum ama nafile
Bana aldığın küçük ve sevimli hediyelere bakıyorum
Verdiğinde ne kadar mutluydun
Baktığımda ise gözlerim doluyor artık
Aklıma geliyor günler saatler
Saymakla bitmiyor…
Müzik dinlemek istiyorum
Her şarkı seni hatırlatıyor
Dayanamıyorum acı çekiyorum
Kalkıp kapatıyorum
Bazen odama kapanıp şarkı yazıyorum
Aklıma sen geliyorsun
Kalemi fırlatıp atıyorum
Canım sıkılıyor…
Deniz kenarına gidip
Martıları izliyorum
Çıkardıkları sesi dinliyorum
İçten ve hüzünlü bir melodi gibi
Kalbimin söylediği şarkı gibi
Sessiz ve derinden
Dalğaları izliyorum
Kumsala her vurduğunda
Bir sürü kum tanesini alıp götürüyor
Bazen kum tanesi gibi hissediyorum hayatı
Minik ve önemsiz…
Nefesim kesiliyor bazen
Bu kadar derinden gelen ney
Ney seni bu kadar önemli yapan
Veya ney beni bukadar sana önemli yapan
Hiç bitmeyen bir roman gibi
Sayfalarını çevirdikçe insanı sürükleyen
Son sayfasını okumak için bu kadar neyi bekledim ki ?
Keşke son sayfasını okumasaydım hiç…
Resimlere bakıyorum
Dikkatimi çekti hepsinde avuçların kapalı
Neden bilmiyorum ama çok merak ettim
Gene akşam oldu
Nehir kenarındayım
Demir köprünün altında
Gökyüzüne bakıyorum
Yıldızlar bile yerinde duramıyor
Yanıma baktığımda tekim
İlk defa sensiz izliyorum gökyüzünü
Etrafıma bakıp seni arıyorum
Şimdi geleceksin diye bekliyorum
Ama bu 162. gün
Genede hergün seni beklemek bile güzel
Ya gelirsen…
Belki bir hayat böyle akıp gidecek
İçlerden gelen sessiz bir hüzün
Ve hergün devam eden
Bu kadar içten ve samimi duygularla
Kimsenin cesaret edemediği
Asla hiç kimsenin aşık olmadığı kadar
Bir birimize karşı yaşadığımız aşk
Birlikte dalga geçtiğimiz sevgililer
Sadece filmlerde olabilir bizim aşkımız derdik
Hayatımız bile aynıydı
Birlikte oturup şarkılar yazardık
Ben hala yazıyorum
Belki sende…
Seni özlüyorum hemde hiç özlemediğim kadar
Bu sana yazdığım son sözler belki
Belki yanıma gelmen için hiç bukadar uğraşmamıştım
Ama eminim yanıma geleceksin
Oturup gökyüzünü izlermisin yanımda
Sadece bir kere yanıma gelip
SENİ SEVİYORUM
Dersen inanki bu yaşadıklarım
Saydığım günler
Yıldız olup gökyüzene çıkacak
Bir gün gökyüzüne bakarsan semada beni göreceksin
Artık anladım böyle büyük bişeyki
Aramıza ölüm girecek ama sana söylüyorum
Her sabah ve her gece kendi kendime
Sana söylediğim gibi
SENİ SEVİYORUM
Kimsenin cesaret edemediği kadar hemde…
anlayacaksın