hassasadam
Yeni Üye
- Katılım
- 3 Eyl 2006
- Mesajlar
- 1
- Tepkime puanı
- 0
- Yaş
- 41
daha gelmelerine bir hafta vardı..annesiyle beraber yazlığımıza geleceklerdi ve ilk kez görecektim..tek bildiğim benimle yaşıt olduğuydu..ama içim kıpır kıpırdı..bişiler hissediyodum ne hissettiğimi bilmediğim..her günün sonunda, gelmelerine 6gün kaldı,5gün kaldı,4,3,2,1... ve o gün geldii..içimde garip bir heyecan vardı onları almaya giderken,hiç yaşamadığım..ilk kez böyle hissediyor ve kendime kızıyordum.."hiç görmediğin birisinin neyine stres yapıyorsun diye" ama galiba içime doğmuştu..ilk gördüğümde onları beklerken yaşadığım bir haftalık stresten eser kalmamıştı..ama daha sonra öle anlar yaşadık ki..herşey birdenbire başlamıştı..ikinci gecemizde elini tuttuğumda kendimi tanıyamıyodum..yanımdan bir saniye ayrıldığında içimden bişiler kopuyordu sanki..sabahları uyandırmaya gitmek için türlü türlü mazeretler yaratıyordum annesine..denize gittiğimizde,kumsalda,sanki sadece ikimiz vardık,sarılarak güneşleniyorduk..kimse umrumuzda diildi..doyasıya yaşıyorduk..hani hayal ederiz ya hayatımıza girecek kişiyi..işte onu bulmuştum..su isterken bile..sadece bardağı uzatmam yetiyordu..beraber uyuyakalıyoduk salonun ortasında..tabiki yakalanıyoduk..ama dedim ya umrumuzda diildi..zaten anneler bile memnundu..kendimi tanıyamıyordum..köpeklerden o kadar korkarım ki aslında..ama o da korkuyordu..onu korumak için köpeğin üzerine yürüyordum, 100 metre ilerdeki duran köpeği görünce yolunu değiştiren ben..sevmediğiz yemekler,dinlediğimiz müzikler,hoşlandığımız şeyler,çılgınlıklarımız,manyaklıklarımız,herşeyimiz aynındı..hani insanlar çift yaratılmıştır derler ya,işte benim ikizim de oydu..yüzme bilmiyordu..bugune kadar sadece kıyıda denize girmişti..ama bana sarılıyordu ve açılıyor,açılıyor,açılıyorduk..hiç korkmuyordu..ben de..kendime öle bi adamıştım ki hiçbişi gözüm görmüyordu..sanki hiçkimse yoktu..sadece ikimiz yaşıyoduk..1000 kişinin olduğu tiyatroda bile o kadar rahat, o kadar sahipleniyorduk ki birbirimizi..gitmesine bir gün kalmıştı..bütün manzarayı görebileceğimiz tepemize çıkmıştık yine..sarıldık,ağlıyoduk..sonra eve geldik..benim olmasına ramak kalmıştı ama istemedik.."o zaten senin diyordu" evet benimdi zaten..sonra elele sabah 6da yürüdük bomboş sokaklarda..gitmesine 3 saat kalmıştı..eve geldik ve salonda göğsümde uyudu..benim gözüme bir damla uyku girmiyordu,gidecekti..ve o an geldi..terminale geldik ve sanki yine kimse yoktu..ne başkaları,ne annemler..birbirimizi öldürürcesine sarıldık ve ağladık..bindi otobüse..yaşlı gözlerimiz birbirimizden başkasını görmüyordu..otobüs hareket ederken gözyaşlarımız daha hızlı hareket etmeye başladı ve giitttiiiii.....ve bu müthiş hikayemiz sadece bir hafta sürmüştü..ama bir dakika gibi geçmişti..ve o bi hafta sadece 15saat uyumuştum ama eve geldiğimde gözüme uyku girmiyordu.."allahım sağsalim varsın" diye dua ediyordum ve bekledim gidene kadar..gözümü telefondan alamıyorum..ve o hızla akıp geçen zaman artık geçmiyordu..saniyeleri sayıyordum,geçmiyordu ama....sonunda varmışlardı..birbirimizi ne kadar össlediğimizi haykırdık telefonda..o gece yine 3e kadar uyuyamadım onu düşünmekten..ve 4 saat sonra uyandım onu düşünerek..ve öle bişi hissettim ki..anlatılacak gibi diil..sanki uykumda bile onu düşünüyordum öle uyandım..ve o günün akşamı mesajı geldi.."biz bir bütün olamayız..herşey için teşekkürler..hayatımın en güzel bir haftasını yaşadım..umarım ilede keşkem olmazsın" şok olmuştum..aradım "ne diyosun sen diye" ve acı gerçeği öğrendim..başkası vardı..biz ne yaşamıştık o zaman ne ne ne???? birbirimizden sadece bir hafta ayrı kalcaktık aslında, ank.da bile evlerimiz karşılıklıydı..burada o kadar çok hayalimiz o kadar çok yapacağımız şeyler vardı ki,bütün umutlarımı,bütün hayallerimi yıktı ve çekti gitti..ve şimdi istanbulda başkasının kollarında benim en büyük aşkım..ondan önce 5 yıllık ilişkimde bile bu bir haftayı yaşamamışken..ve bugun gelecek..konuşmadık ama biliyorum..yarın işe gidecek..ama ben bir haftadır ağlıyorum,ölüyorum,bitiyorum...işte bu böyle bir aşk hikayesi..her duyduğum şarkı onu hatırlatıyor,hepsinde ondan bişiler var.."bana seni seven bir kalp bile bırakmadın, senden bu acının hesabını hiç sormadım,eğer senin için bir intikam peşindeysem,tanrım beni cehennemde cayır cayır yaksın" "sen ağlama bir damla gözyaşın yeter,sen üzülme gülüm,gamzende güllerin biter,yollarıma taş koysalar döneceğim,gözlerinden yaşlarını sileceğim" "istanbul benden büyük,onla başa çıkamam,küçücük ellerimle seni geri alamam" ben ki onun için herşeyi yapmaya hazırdım,hayatım onundu..ama niye böle neden?? benim suçum günahım ne...ölmek bile istemiyorum,çünkü öle geliyo ki..sanki ölsem bile HALA ONU DÜŞÜNMEYE DEVAM EDİCEM....