Soluğunda kuşkonmazlar açan,martı benizli,şahin görünümlü bir karganın anlatısıdır bu
inle sevgili…
Hüznü,kayalıkları söken bir okyanusun dibinde yeşertmiştik senle.
Tuzun yoğunluğunun, aşkın yoğunluğuna eşit olduğu durul bir sonbahar kuşluğunda, elindeki solgun dikenle kanatmıştın okyanusun ellerini. İçim geçmişti… Ağlamıştı karganın biri, göl ondan okyanus olmuştu.
‘Deniz taşmaz mı hiç,martının gözyaşlarından?’ diye soruyordu aşkı ağlamak bilen biri. Taşmaz sevgili. Karşılıklıdır ağlamaklar. Suya dökerken gözyaşlarını birtakım kuşlar, onların buharıyla yükselir bulutlara sular..
Yalnız kuşlar değildir gözbebekleri aşınan. Sular, göstermez kendini, çekinir. Buharla ağlar onlar, bilir geri gelir çünkü gözyaşları.
Kargalar da bilir, dönmez gözyaşları. Ürkütür çünkü suları onların suratları..
Aşkı ben büyüttüm en sığ yerlerimde ve sen tut onu at bir denizin en gizine.. Sana yakışanı yap sevgili.. Kopar içinde biriktirdiğin sevginin ellerini.. Göreceksin ama, kanamayacak asla, ucuz plastik bir çiçeğin ‘aşk’ sandığın gülleri..
Okyanus,içimde bir gölet… Pet şişelerle gizlenmez ki, atıklarla kirlenmiş bedenler. Farkı yok bu yüzden, mavi görünümlü yeşil bir okyanusun,doğan görünümlü bir şahinin kargalığından başka. Ama kargalar, kendine ağlar yalnızca. Bulutun ağladığı yağmurdur, dönüşümlüdür. Fabrikanın ağladığı atıktır, ölümcüldür.
Senin ağladığın yalandır sevgili. Fırtınaların boğuştuğu küçük bir su birikintisi senin yaşadığın. Gemileri sığdıramazsın içine, yüzdüremezsin. Sen benim suyumda yüzemezsin, boğulursun sevgili. KURTULAMAZSIN!
Yüzünü göstermeyen antik bir yanı vardır,yüz bin yıllık bazı suların.
En derininde değerli ganimetler,kanlı savaşların yanlı hatırası birkaç top tüfek ve su sızdırmış tetiği düşük silahlar vardır. Acı acı gülümseyen, trajik bir öyküsü vardır ve bazı solmaz bildiğin aşkların.Ortalıktadır her şey,fırlatılmış, korunmamıştır. Enkaz altında cesetleri yoktur sevgili, kendileridir çünkü cesetleri!Yıkıntı bildiğin,korunaklı duvarlarıdır.. Korunaklıdır, yani sağlamdır. Nem tutar ama aşılması zor, yıkılması imkansız bazı saydam duvarlar..
Gözenekleri,yıpratıldığıdır.Hava alsın diye bildiğin gözenekleri,hava sızdırdığıdır.
Yağmur okyanusa yağarken yalnız yağmurun içi temizlenir ve okyanusta birikir bütün hüznü yağmurun. Acılar büyütür,belki de okyanusu büyüten bu yüzden hep yağmurdur…
Şimdi sen dön kendine ve kendini okyanusun ellerine bırak sevgili.. Yer bulamaz kendine hiçbir zaman şahin görünümlü kargalar.Bu yüzden işte tüm kargaların tek uğrağıdır okyanuslar.
Kendini okyanusa bırak sevgili,ardında seni tutan kargalar var..
inle sevgili…Hüznü,kayalıkları söken bir okyanusun dibinde yeşertmiştik senle.
Tuzun yoğunluğunun, aşkın yoğunluğuna eşit olduğu durul bir sonbahar kuşluğunda, elindeki solgun dikenle kanatmıştın okyanusun ellerini. İçim geçmişti… Ağlamıştı karganın biri, göl ondan okyanus olmuştu.
‘Deniz taşmaz mı hiç,martının gözyaşlarından?’ diye soruyordu aşkı ağlamak bilen biri. Taşmaz sevgili. Karşılıklıdır ağlamaklar. Suya dökerken gözyaşlarını birtakım kuşlar, onların buharıyla yükselir bulutlara sular..
Yalnız kuşlar değildir gözbebekleri aşınan. Sular, göstermez kendini, çekinir. Buharla ağlar onlar, bilir geri gelir çünkü gözyaşları.
Kargalar da bilir, dönmez gözyaşları. Ürkütür çünkü suları onların suratları..
Aşkı ben büyüttüm en sığ yerlerimde ve sen tut onu at bir denizin en gizine.. Sana yakışanı yap sevgili.. Kopar içinde biriktirdiğin sevginin ellerini.. Göreceksin ama, kanamayacak asla, ucuz plastik bir çiçeğin ‘aşk’ sandığın gülleri..
Okyanus,içimde bir gölet… Pet şişelerle gizlenmez ki, atıklarla kirlenmiş bedenler. Farkı yok bu yüzden, mavi görünümlü yeşil bir okyanusun,doğan görünümlü bir şahinin kargalığından başka. Ama kargalar, kendine ağlar yalnızca. Bulutun ağladığı yağmurdur, dönüşümlüdür. Fabrikanın ağladığı atıktır, ölümcüldür.
Senin ağladığın yalandır sevgili. Fırtınaların boğuştuğu küçük bir su birikintisi senin yaşadığın. Gemileri sığdıramazsın içine, yüzdüremezsin. Sen benim suyumda yüzemezsin, boğulursun sevgili. KURTULAMAZSIN!
Yüzünü göstermeyen antik bir yanı vardır,yüz bin yıllık bazı suların.
En derininde değerli ganimetler,kanlı savaşların yanlı hatırası birkaç top tüfek ve su sızdırmış tetiği düşük silahlar vardır. Acı acı gülümseyen, trajik bir öyküsü vardır ve bazı solmaz bildiğin aşkların.Ortalıktadır her şey,fırlatılmış, korunmamıştır. Enkaz altında cesetleri yoktur sevgili, kendileridir çünkü cesetleri!Yıkıntı bildiğin,korunaklı duvarlarıdır.. Korunaklıdır, yani sağlamdır. Nem tutar ama aşılması zor, yıkılması imkansız bazı saydam duvarlar..
Gözenekleri,yıpratıldığıdır.Hava alsın diye bildiğin gözenekleri,hava sızdırdığıdır.
Yağmur okyanusa yağarken yalnız yağmurun içi temizlenir ve okyanusta birikir bütün hüznü yağmurun. Acılar büyütür,belki de okyanusu büyüten bu yüzden hep yağmurdur…
Şimdi sen dön kendine ve kendini okyanusun ellerine bırak sevgili.. Yer bulamaz kendine hiçbir zaman şahin görünümlü kargalar.Bu yüzden işte tüm kargaların tek uğrağıdır okyanuslar.
Kendini okyanusa bırak sevgili,ardında seni tutan kargalar var..