Ne Gerek Vardı Yokluğuna?

Öznesiz cümleler kurmaya alışmıştım ben oysa...
Yalnızlığıma,ıssızlığıma sahip çıkmıştım onca kalabalığın arasında...
Korkularımdan korkmamayı öğreniyordum yavaş yavaş.
Hayallere düşlere sığınıp onlarla avunuyor,küçücük mutluluklara,hayata dair geçici heveslere sarılıp gülümseyebiliyordum.
Geride bırakmıştım bütün hüzünleri,ertelenmişleri,yaşanmışları,yarım kalmışları...Yürüyordum ardıma bakmadan kendi yolumda.Geçmişin izleri ayaklarıma takılıyordu bazen bir yerlerde ama ben aldırmadan yürüyordum işte.
Sevdaya dair hikayelerin noktasını koymuştu hayat yıllar öncesinde.Ben de çaresizce boyun eğmiştim ona.
BENCE BEN MUTLUYDUM KENDİ KENDİMLE.
Hiç beklemediğim bir zamanda ansızın çıktın yolllarıma.
Yalan mıydın sen?
Yalan...Bunca ısıtabilirmiydi ruhumu?bunca işlermiydi sevdanı yüreğime?Geçmişin izlerini silip yüreğimi doldurabilirmiydi böylesine?
Bilseydim dinlermiydim seni?
Geçmişimden koparığ,beni alıp gitmene izin verirmiydim?
Görseydim,eğer sonunu görseydim
Başlamadan daha,orada dur derdim.
Bilseydim,eğer sonun bilseydim
Sevme bırak derdim
Sevme uzak dur!
Geldiğin gibi de gittin ansızın bir gün
Sensizliğe alışmak daha zordu yanlızlığa alışmaktan...
Şimdi öznesi sensin cümlelerimin yüklemleri yok!!!
Sensiz günüm zordu zaten
Bİr de sen geldin üstüne!
Yokluklarım yetmezmiş gibi,
Sende eklendin üstüne!
Ben zaten bunları sen olmadan da yaşardım
Ne gerek vardı sana,sensizde yalnız kalırdım
Ben zaten sen olmadan da ağlardım isteseydim eğer
Ne gerek vardı sana,ne gerek vardı yokluğuna!!!

sağolasın :-[

Ben zaten bunları sen olmadan da yaşardım
Ne gerek vardı sana,sensizde yalnız kalırdım
Ben zaten sen olmadan da ağlardım isteseydim eğer
Ne gerek vardı sana,ne gerek vardı yokluğuna!!!

çok güzel yüreğine sağlık teşekkürler...

sağol canım yorumun için teşekkür ederim! :-[