Kirildiklarima hakkimi helal etmekle baslayacagim bu hafta basina... Bilmeyerek, nefsimin kontrolüne girerek kirdiklarimdan da helallik dileyecegim elbette...
Saat sabahin 05.50’si...
Önce Rabb’im’le, sonra kendimle basbasayim. Ne kimseye bir sey anlatabilecek, ne de kimseden bir sey dinleyebilecek halde degilim...
Beynimde firtinalar kopmus!...
Canim sikkin, ruhum gördügü dünyevi islerin basitligi karsisinda isyankar! Her kes, her düsünce mensubu; bir yerlerle kavgali!... Kavga edenler de; kavga edilen yerlerde görev yapanlar da insan ! Insan, insanla kavgali! Bu kavga, yeni de degil! Kur’an-i kerim’den ögrendigimize göre; “(Zikret o zamani) ki, Rabbin meleklere, ‘Ben yeryüzünde (emirlerimi teblig edecek ve yerine getirecek) bir halife yaratacagim.’ demisti. (Melekler): ‘Yeryüzünde fesad çikaracak ve kan dökecek birini mi (halife) kilacaksin? Oysa bizler seni hamd ile tesbih ediyor, seni takdis ediyoruz.’dediler. (Allah’ta): Hakikat su ki ben sizin bilmediginizi bilirim. dedi.” (Bakara 30) “Biz de söyle dedik. ’Ey Adem! Sen ve esin cennete yerlesin ve o (cennet rizki) ndan dilediginiz yer ve zamanda bol bol yeyin. Sakin su agaca yaklasmayin! Yoksa ikiniz de zalimlerden olursunuz.’” (Bakara 35) “Seytan o ikisini (Adem ile Havva’yi) oradan (Cennet’ten) kaydirdi. Içinde bulunduklari (durumdan) çikardi. (Bunun üzerine) Biz de; ’Bir kisminiz, digerine düsman olarak (cennetten çikin, arza) inin. Sizin için yeryüzünde bir zamana (ömrünüzün sonuna) kadar durmak ve (nimetlerinden) istifade etmek vardir.’dedik.” -Bakara 36-
“ Derken Adem, Rabbinden bir kisim kelimeler ögrendi. (Rabbi de bu yüzden) Adem’in tevbesini kabul buyurdu. Süphesiz ki O (Allah), tevbeleri çok kabul eden ve rahmeti bol olandir.” ( O kelimeler: ’Rabbimiz biz nefislerimize zulmettik. Eger bizi bagislamazsan ve esirgemezsen muhakkak hüsrana ugrayanlardan olacagiz. ’(Araf 23) Ayetlerinden okuduklarimiza göre; Hz. Adem ile Hz.Havva’nin sahsinda yeryüzüne indirilmekle baslayan bir insanlik çekismesi var... Bizler de insan olarak, insanin devami olarak ayni çekismeleri devamla mesgulüz!... Yani bizler de; nefislerimize zulmedenlerdeniz. Eger bizi de bagislamaz ve esirgemezse muhakkak ki hüsrana ugrayanlardan olacagiz !...
Korku mefhumunu hepimiz biliriz ama; nereden, kimden korkacagimizi karistiririz! Kimimiz ölümden, kimimiz fakirlikten, kimimiz yasalarin cezalandirmasindan, kimimiz kuvvetli zannettiklerimizden korkariz!....
Asil korkulmasi gerekeni, korkuyu da yaratani -hasa- unutur; korkuyu yaratandan korkmayi unuturuz!... Allah’tan korkmanin mükemmel bir tarifi oldugu için; bir kaç kere tekrarladigim bir kissayi, bir daha hatirlatacagim...
Yavuz Sultan Selim Han devridir. Sadaret makami, sadrazamlik makami yani günümüzün basbakanlik makami, bostur. Yavuz; fisiltiyla ilk toplanacak divanda sadrazam atayacagini, duyurur. Sadrazam olabilecek pasalarin, tamami Enderun’ludur. Yani tahsil yapmis, diploma almis, kalifiye kimselerdir. Sadece Piri Mehmet Pasa, alaylidir. Serhadden serhadde, savastan savasa kosarak yetismis bir gazi, imani ve bileginin gücüyle pasadir... Divan günü; bütün pasalar, divan saatinden saatlerce önceden kosarak divanda Padisah’a yakin bir yer kaparak otururlar. Hepsinin gönlünde, sadrazam olmak hayali vardir. Piri Mehmet Pasa ise divan saatine bir kaç dakika kala salona gelir ve kapiya çok yakin, padisaha en uzak bir sandalye bularak oturur...
Yavuz, salona gelir. Selam sabah, hos besten sonra Divan’i açar.
- Pasalar! Bir karara vardim. Ne dersüz?... Diye vardigi kararini açiklar. Açikladigi karar, yüzde yüz devletin aleyhine olan bir karardir!... Sonra, mesveret geregi sirayla;
- Falan pasa! ne dersün? diye pasalara sorar. Aldigi cevaplar;
- Muvafiktir Hünkarim!
- Çok dogrudur Hünkarim!.
- Siz yeryüzünde Allah’in sayesisiniz, siz yanlis yapmazsiniz Hünkarim!... ve benzeri sekildedir. Sira, en sona kalan Piri Mehmet Pasa’ya gelir;
- Bre Piri Pasa! Sen ne dersün?... diye soru tekrarlanir.
- Külliyen yanlistir Hünkarim!...
Seklindeki cevapla, sanki divana bomba düser!... Her kes Koca Yavuz’un gazabini düsünerek titremeye baslar.
Yavuz;
- Bre Pasa! Bizden korkmaz misin? Bilmez misin biz kelle aliriz?!... diye kükrer.
Cevap ta saygili ama ayni erkek tonlamadadir;
- Hasa Hünkarim!... Yüregimizi Allah korkusu öyle kaplamistir ki baska bir korkuya asla yer yoktur !...
Veeee, Piri Mehmet Pasa, sadrazamdir...
Yüreklerimizdeki korkularimizi, Allah Korkusu ile degismedigimiz sürece; asil korkmamiz gereken yeri unutup dünyevi korkularla vakit geçirdigimiz sürece, eger bizi bagislamaz ve esirgemezse -korkarim- hüsrana ugrayanlardan olacagiz!...
Allah(c.c.) hepimizi korusun ve bagislasin ki hüsrana ugrayanlardan olmayalim insallah...
Saat sabahin 05.50’si...
Önce Rabb’im’le, sonra kendimle basbasayim. Ne kimseye bir sey anlatabilecek, ne de kimseden bir sey dinleyebilecek halde degilim...
Beynimde firtinalar kopmus!...
Canim sikkin, ruhum gördügü dünyevi islerin basitligi karsisinda isyankar! Her kes, her düsünce mensubu; bir yerlerle kavgali!... Kavga edenler de; kavga edilen yerlerde görev yapanlar da insan ! Insan, insanla kavgali! Bu kavga, yeni de degil! Kur’an-i kerim’den ögrendigimize göre; “(Zikret o zamani) ki, Rabbin meleklere, ‘Ben yeryüzünde (emirlerimi teblig edecek ve yerine getirecek) bir halife yaratacagim.’ demisti. (Melekler): ‘Yeryüzünde fesad çikaracak ve kan dökecek birini mi (halife) kilacaksin? Oysa bizler seni hamd ile tesbih ediyor, seni takdis ediyoruz.’dediler. (Allah’ta): Hakikat su ki ben sizin bilmediginizi bilirim. dedi.” (Bakara 30) “Biz de söyle dedik. ’Ey Adem! Sen ve esin cennete yerlesin ve o (cennet rizki) ndan dilediginiz yer ve zamanda bol bol yeyin. Sakin su agaca yaklasmayin! Yoksa ikiniz de zalimlerden olursunuz.’” (Bakara 35) “Seytan o ikisini (Adem ile Havva’yi) oradan (Cennet’ten) kaydirdi. Içinde bulunduklari (durumdan) çikardi. (Bunun üzerine) Biz de; ’Bir kisminiz, digerine düsman olarak (cennetten çikin, arza) inin. Sizin için yeryüzünde bir zamana (ömrünüzün sonuna) kadar durmak ve (nimetlerinden) istifade etmek vardir.’dedik.” -Bakara 36-
“ Derken Adem, Rabbinden bir kisim kelimeler ögrendi. (Rabbi de bu yüzden) Adem’in tevbesini kabul buyurdu. Süphesiz ki O (Allah), tevbeleri çok kabul eden ve rahmeti bol olandir.” ( O kelimeler: ’Rabbimiz biz nefislerimize zulmettik. Eger bizi bagislamazsan ve esirgemezsen muhakkak hüsrana ugrayanlardan olacagiz. ’(Araf 23) Ayetlerinden okuduklarimiza göre; Hz. Adem ile Hz.Havva’nin sahsinda yeryüzüne indirilmekle baslayan bir insanlik çekismesi var... Bizler de insan olarak, insanin devami olarak ayni çekismeleri devamla mesgulüz!... Yani bizler de; nefislerimize zulmedenlerdeniz. Eger bizi de bagislamaz ve esirgemezse muhakkak ki hüsrana ugrayanlardan olacagiz !...
Korku mefhumunu hepimiz biliriz ama; nereden, kimden korkacagimizi karistiririz! Kimimiz ölümden, kimimiz fakirlikten, kimimiz yasalarin cezalandirmasindan, kimimiz kuvvetli zannettiklerimizden korkariz!....
Asil korkulmasi gerekeni, korkuyu da yaratani -hasa- unutur; korkuyu yaratandan korkmayi unuturuz!... Allah’tan korkmanin mükemmel bir tarifi oldugu için; bir kaç kere tekrarladigim bir kissayi, bir daha hatirlatacagim...
Yavuz Sultan Selim Han devridir. Sadaret makami, sadrazamlik makami yani günümüzün basbakanlik makami, bostur. Yavuz; fisiltiyla ilk toplanacak divanda sadrazam atayacagini, duyurur. Sadrazam olabilecek pasalarin, tamami Enderun’ludur. Yani tahsil yapmis, diploma almis, kalifiye kimselerdir. Sadece Piri Mehmet Pasa, alaylidir. Serhadden serhadde, savastan savasa kosarak yetismis bir gazi, imani ve bileginin gücüyle pasadir... Divan günü; bütün pasalar, divan saatinden saatlerce önceden kosarak divanda Padisah’a yakin bir yer kaparak otururlar. Hepsinin gönlünde, sadrazam olmak hayali vardir. Piri Mehmet Pasa ise divan saatine bir kaç dakika kala salona gelir ve kapiya çok yakin, padisaha en uzak bir sandalye bularak oturur...
Yavuz, salona gelir. Selam sabah, hos besten sonra Divan’i açar.
- Pasalar! Bir karara vardim. Ne dersüz?... Diye vardigi kararini açiklar. Açikladigi karar, yüzde yüz devletin aleyhine olan bir karardir!... Sonra, mesveret geregi sirayla;
- Falan pasa! ne dersün? diye pasalara sorar. Aldigi cevaplar;
- Muvafiktir Hünkarim!
- Çok dogrudur Hünkarim!.
- Siz yeryüzünde Allah’in sayesisiniz, siz yanlis yapmazsiniz Hünkarim!... ve benzeri sekildedir. Sira, en sona kalan Piri Mehmet Pasa’ya gelir;
- Bre Piri Pasa! Sen ne dersün?... diye soru tekrarlanir.
- Külliyen yanlistir Hünkarim!...
Seklindeki cevapla, sanki divana bomba düser!... Her kes Koca Yavuz’un gazabini düsünerek titremeye baslar.
Yavuz;
- Bre Pasa! Bizden korkmaz misin? Bilmez misin biz kelle aliriz?!... diye kükrer.
Cevap ta saygili ama ayni erkek tonlamadadir;
- Hasa Hünkarim!... Yüregimizi Allah korkusu öyle kaplamistir ki baska bir korkuya asla yer yoktur !...
Veeee, Piri Mehmet Pasa, sadrazamdir...
Yüreklerimizdeki korkularimizi, Allah Korkusu ile degismedigimiz sürece; asil korkmamiz gereken yeri unutup dünyevi korkularla vakit geçirdigimiz sürece, eger bizi bagislamaz ve esirgemezse -korkarim- hüsrana ugrayanlardan olacagiz!...
Allah(c.c.) hepimizi korusun ve bagislasin ki hüsrana ugrayanlardan olmayalim insallah...