ferhat göcer-yastayım

delikiz

Aktif Üye
Katılım
3 Ara 2005
Mesajlar
2,164
Tepkime puanı
0
Yaş
40
yoksun yine varlığım sürünüyor
sensizliğim bilinmiyor
sen gittin gideli ellerim hep titriyor
kalbim bu acıyı saklıyor

yıllar sora bile hiç kimseye söyleyemedim
bu sevdayı kalbime gömdüm ve sen öldün
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım ama kimse bilmiyor

seni son gördüğüm yerde yıllar sonra
o gün geldi yine aklıma
bu kez bir elimde kızım içimde fırtına
göçüp gittiğin o yolda

sen varmışsın gibi her gece ışığı kapatmadım
gel gör ki ben hala yokluğuna alışamadım
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım hiç kimse bilmiyor

bugün doğumgünün yanında değilim
bu yüzden artık hiç iyi değilim
yaşlandım artık bıraktığın gibi değilim
üstelik kızım var evliyim

yıllar sonra bile hiç kimseye söylemedim
sen öldün ve ben bu sevdayı kalbime gömdüm
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım ama kimse bilmiyor

çok zor o kadar yıl sonra itiraf etmek
bu aşkı bertaraf etmek
yaşasaydın sana söyleyecek çok şey vardı
isterdim bak unutmadım demek

yıllar sonra bile hiç kimseye söylemedim
sen öldün ben bu sevdayı kalbime gömdüm
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım ama kimse bilmiyor

sen varmışsın gibi her gece ışığı kapatmadım
hastayım hiç kimse bilmiyor
_________________
 

delikiz

Aktif Üye
Katılım
3 Ara 2005
Mesajlar
2,164
Tepkime puanı
0
Yaş
40
Dön diyemedim
Başta kolay değildi çekindim çok zor oldu söyleyemedim
Sonra unuttum neden yaptığım hataları döndüremedim
Kırgın değilim kendim seçtim aslında yalnızlığımı

Sevdim ben olmayı seninle sensizliğimle
Dargın değilim kaldığım uzak diyarların kıyıla
Sevdim ben olmayı seninle sensizliğiml

Sebepsiz tuttum kendimi senden
İnkar ettim sarıldım yalnızlığıma
Sonra yıkıldım neden ben sana dön diyemedim
 
Üst