Kırık kuşkanadı satırlar yazdım sana. Aşk kendini büyütmüyor…
Birinin bir gece bir duvara yazdığı yazı, aşk. Güne dönen gecelerde bekletilen uykular. Aşk, senin kusurun.
Kusurlarını gizleyen bir yanın var ve senin. Maviye dönen gece, ışığa çoğalan sesler... Çizgisel dönenimlerinle aykırılığa bir kesinliğin var senin. İtalik yazışmaların mors alfabesine dönüşümü...
Duruşlar vardır. Ona öykünen, onun öykündüğü. 'Masalı lanetli kahramanlar'ın baş eşya sayıldığı anlatılar, alıntılar.
Satır aralarında yer edinmiş bir noktalama, bir baskı hatası gibi, kendiliğinden ama kabul görülen. Mürekkebe yalanmış hokka, divitin ucu, yazının sonsuzluğu…
Kitap kapaklarının tren rayları arasında kaybolan çocuk... Başı dönük, küsük...
Masada çiçek, pencereye kıvrılan… Bakımı gibisin onun geceler boyu. Yarı susuz günlerde yine kendine kapanan.
Mavi ılık okyanus... Yosunlarda birikmiş hüzün, taşa kuşanmış yeşil...
Denizyıldızları, istiridyeler, mercan...
Pencere lekelerisin. Yağmur sonrası cama tutunan, buğusuna imzan atılmış camın. Toz bezinin küf kokusuna aldırışsız siniyor senin toprak kokan yanların. SİLİNİYORSUN! Bir annenin toz bezini kavrayan kararlı elleri, seni içine alan sünger boşluğu. Sendin, kendine her mekânda bir yuva, işte.
Kalıtsal genetiği bir acının. Döller yüzyıllar sonrasına gebe bırakılmış. Bir tüpten alınmayı bekliyorsun... Bir aşka şırınga edilecek, büyüteceksin kendini. Aşk, büyüyecek…
Posterisin nemli duvarın, yırtık. Neme çürüğü verensin, yırtmak için yine kendini, sen.
Büyüyeceksin, aşk seni büyütecek...
Zaman, bir imbikten akıtılan damlalar toplamı… Süzülerek doluyor içine zaman. Ve sen damlalara büyüyecek, bir aşka yeşereceksin... Ki yeşil, bir gizin ucu yırtılan yanı, siyaha arda kalanı... Gizlenmez siyah. GİZLENME!
Sıcak... Güneş'ten dökülen ter... 'de biriken tuz... 'dan kristallenen gözyaşı. Yangın, ilk kurtarılan yok!
Gece'de ter... Hangi yasak deler ki kendini? Bir düş, bir aşka yasaksa, hangi dokunuş kendini masum kılacak?
Sen, gece... Üzeri örtünen, güne dönen ilk ışıklar, karanlık-tan aydınlık!
Uzun uzak yollardan gelen yorgun yolcu vagonu... Duman.
Buharısın işte, dünyadır tüten!
Birinin bir gece bir duvara yazdığı yazı, aşk. Güne dönen gecelerde bekletilen uykular. Aşk, senin kusurun.
Kusurlarını gizleyen bir yanın var ve senin. Maviye dönen gece, ışığa çoğalan sesler... Çizgisel dönenimlerinle aykırılığa bir kesinliğin var senin. İtalik yazışmaların mors alfabesine dönüşümü...
Duruşlar vardır. Ona öykünen, onun öykündüğü. 'Masalı lanetli kahramanlar'ın baş eşya sayıldığı anlatılar, alıntılar.
Satır aralarında yer edinmiş bir noktalama, bir baskı hatası gibi, kendiliğinden ama kabul görülen. Mürekkebe yalanmış hokka, divitin ucu, yazının sonsuzluğu…
Kitap kapaklarının tren rayları arasında kaybolan çocuk... Başı dönük, küsük...
Masada çiçek, pencereye kıvrılan… Bakımı gibisin onun geceler boyu. Yarı susuz günlerde yine kendine kapanan.
Mavi ılık okyanus... Yosunlarda birikmiş hüzün, taşa kuşanmış yeşil...
Denizyıldızları, istiridyeler, mercan...
Pencere lekelerisin. Yağmur sonrası cama tutunan, buğusuna imzan atılmış camın. Toz bezinin küf kokusuna aldırışsız siniyor senin toprak kokan yanların. SİLİNİYORSUN! Bir annenin toz bezini kavrayan kararlı elleri, seni içine alan sünger boşluğu. Sendin, kendine her mekânda bir yuva, işte.
Kalıtsal genetiği bir acının. Döller yüzyıllar sonrasına gebe bırakılmış. Bir tüpten alınmayı bekliyorsun... Bir aşka şırınga edilecek, büyüteceksin kendini. Aşk, büyüyecek…
Posterisin nemli duvarın, yırtık. Neme çürüğü verensin, yırtmak için yine kendini, sen.
Büyüyeceksin, aşk seni büyütecek...
Zaman, bir imbikten akıtılan damlalar toplamı… Süzülerek doluyor içine zaman. Ve sen damlalara büyüyecek, bir aşka yeşereceksin... Ki yeşil, bir gizin ucu yırtılan yanı, siyaha arda kalanı... Gizlenmez siyah. GİZLENME!
Sıcak... Güneş'ten dökülen ter... 'de biriken tuz... 'dan kristallenen gözyaşı. Yangın, ilk kurtarılan yok!
Gece'de ter... Hangi yasak deler ki kendini? Bir düş, bir aşka yasaksa, hangi dokunuş kendini masum kılacak?
Sen, gece... Üzeri örtünen, güne dönen ilk ışıklar, karanlık-tan aydınlık!
Uzun uzak yollardan gelen yorgun yolcu vagonu... Duman.
Buharısın işte, dünyadır tüten!