sebnemsever_42
Aktif Üye
- Katılım
- 20 Mar 2006
- Mesajlar
- 2,377
- Tepkime puanı
- 0
- Yaş
- 41
Çocukların suçu yok.
İnterneti zorunlu hale getiren öğretmenler.
Komşumun ikinci sınıftaki çocuğuna birkaç günde bir internetten bulmaları için ödev veriyor öğretmenleri. Kitap karıştırma alışkanlıkları giderek yok oluyor.
Ben bile artık kitap okumayı sevmiyorum...
Gidiş nereye?
Sevgili Büyüklerim,
Beni yeterince anlamadığınızı düşünerek oturup bu mektubu yazmaya karar verdim. Önce hepinizi çok sevdiğimi söylemek istiyorum. Benim için çok değerlisiniz. Benim de sizin için çok değerli olduğumu hissediyor ve bir dediğimi iki etmiyorsunuz. Bisiklet istedim. Günde 100 test çözmeye söz ver alalım dediniz. Söz verdim alındı. Biraz bindim, usandım. Futbol topu, basketbol topu derken ne istediysem günlük test şartı koştunuz ve aldınız. Bu gidişle testmatik bir öğrenci olacağım. Hayatı soru şıklarında öğrenmekten başka şansım yok mu diye soruyorum ama bana net bir cevap veremiyorsunuz. Devamlı bir şeyler ezberlememi ve hergün daha fazla test çözmeyi istemekten başka istediğiniz bir şey yok. Ha bir de adam ol diyorsunuz. Ben tam anlayamadım ama test çözülerek, oyundan koparak, araştırmadan körü körüne ezberleyerek adam olunur mu bilemiyorum. Mesela basma kalıp ezberlediğim şeyleri biliyorum ama biraz farklı bir şey sorulduğunda soruları yapamıyorum. Siz büyüklerin tabiri ile muhakeme kabiliyetim yok. Sözü fazla uzatmak istemiyorum. Açık ve net söylemek istediğim konu şu:
1-Ezberlemektense bilgiye nasıl ulaşılır onu öğrenmek istiyorum,
2-Olayları yorumlayabilme kabiliyetim gelişsin istiyorum,
3-Verilen ev ödevlerini kendi yorum ve araştırmalarımla yapmak istiyorum,
4-Evden okula, okuldan eve gelen, internet kafeye gitmeyen bir öğrenci olmak istiyorum,
5-Dünyadaki zararlı şeylerden bilgimi arttırarak korunmak istiyorum,
Bazı arkadaşlarım bu saydıklarıma kavuştu biliyor musunuz. Hem de sizin hep karşı çıktığınız o şeye sahip olarak. O kelimeyi artık daha sık duyacaksınız. Hoşunuza gitse de, gitmese de buraya büyük harflerle yazıyorum. İNTERNET.
Hemen duyar gibiyim. Defalarca aynı şeyi söylüyorsunuz. Onlara da burada cevap vereceğim.
1- “Paramız mı var?” diyeceksiniz. Önce anneme cevap vermek istiyorum. Evin perdeleri yepyeni iken değiştirmeye parayı buluyorsun anne. Hiç kullanılmayan ve bizimde içeri girmemiz yasak olan salona binlerce lira para verip salon takımı alırken para buluyorsun. Hele o çatal kaşık takımı. Birgün için onunla yemek yesek bir diyeceğim yok. Hele babamdan gizli gizli aldığın diğer şeyler. Amacım seni şikayet etmek değil ama bende artık boşalmak istiyorum. Baba, sen de kurtulacağını sanma. Hiç param yok diyordun arabanı yeniliyorsun. O taksitle diyorsun ama unutma ki bilgisayar ve internette taksitle. Arabanın içine aldığın aksesuar bile bilgisayar parası kadar eder. Ayda sigaraya verdiğin paradan hiç bahsetmek istemiyorum. İnternetin 3 katı. Paramız yok mazeretini kabul etmiyorum artık. Bunu bilesiniz.
2- Her zaman ağzınıza sakız yaptığınız bir şey var. “Eve internet alırsak dersi aksatırsın.” diyorsunuz. Ödevimi yapmak için her zaman, biraz oyun oynamak için haftanın belli saatinde bana müsaade verirseniz, bu kuralınızı istismar etmem. Hem şunu da söylemek istiyorum. Bizim sınıftaki çoğu arkadaşım ailesini çeşitli bahanelerle kandırıp o korktuğunuz internet kafeye gidiyor. Sizden samimi olarak eve internet almanızı ve oralara gitmek istemediğimi söylemek istiyorum.
3- İnternette zararlı şeyler var diyorsunuz. Biliyorsunuz dünyada da hem kötü, hem de iyi var. Dünyadaki kötülükleri önleme imkanı yok ama bana kötüden nasıl korunur öğretin yeter. Bana güvenin ben güveninize her zaman layık olmaya çalışırım.
4- “Eskiden internet mi vardı?” diyorsunuz. “Biz her şeyi ezberler öğrenirdik?” diyorsunuz. Ama dünya değişti artık. Ezber devri sona erdi. Artık bilgiye erişmek ve yorum çok önemli. Umarım beni anlarsınız.
Son olarak bir şey söyleyeyim. İnternete pahalı diyordunuz hiç de öyle değilmiş.
Günde 1 liraya hızlı internet varmış.
Sizi çok seviyorum. Ellerinizden öperim.
İnterneti zorunlu hale getiren öğretmenler.
Komşumun ikinci sınıftaki çocuğuna birkaç günde bir internetten bulmaları için ödev veriyor öğretmenleri. Kitap karıştırma alışkanlıkları giderek yok oluyor.
Ben bile artık kitap okumayı sevmiyorum...
Gidiş nereye?
Sevgili Büyüklerim,
Beni yeterince anlamadığınızı düşünerek oturup bu mektubu yazmaya karar verdim. Önce hepinizi çok sevdiğimi söylemek istiyorum. Benim için çok değerlisiniz. Benim de sizin için çok değerli olduğumu hissediyor ve bir dediğimi iki etmiyorsunuz. Bisiklet istedim. Günde 100 test çözmeye söz ver alalım dediniz. Söz verdim alındı. Biraz bindim, usandım. Futbol topu, basketbol topu derken ne istediysem günlük test şartı koştunuz ve aldınız. Bu gidişle testmatik bir öğrenci olacağım. Hayatı soru şıklarında öğrenmekten başka şansım yok mu diye soruyorum ama bana net bir cevap veremiyorsunuz. Devamlı bir şeyler ezberlememi ve hergün daha fazla test çözmeyi istemekten başka istediğiniz bir şey yok. Ha bir de adam ol diyorsunuz. Ben tam anlayamadım ama test çözülerek, oyundan koparak, araştırmadan körü körüne ezberleyerek adam olunur mu bilemiyorum. Mesela basma kalıp ezberlediğim şeyleri biliyorum ama biraz farklı bir şey sorulduğunda soruları yapamıyorum. Siz büyüklerin tabiri ile muhakeme kabiliyetim yok. Sözü fazla uzatmak istemiyorum. Açık ve net söylemek istediğim konu şu:
1-Ezberlemektense bilgiye nasıl ulaşılır onu öğrenmek istiyorum,
2-Olayları yorumlayabilme kabiliyetim gelişsin istiyorum,
3-Verilen ev ödevlerini kendi yorum ve araştırmalarımla yapmak istiyorum,
4-Evden okula, okuldan eve gelen, internet kafeye gitmeyen bir öğrenci olmak istiyorum,
5-Dünyadaki zararlı şeylerden bilgimi arttırarak korunmak istiyorum,
Bazı arkadaşlarım bu saydıklarıma kavuştu biliyor musunuz. Hem de sizin hep karşı çıktığınız o şeye sahip olarak. O kelimeyi artık daha sık duyacaksınız. Hoşunuza gitse de, gitmese de buraya büyük harflerle yazıyorum. İNTERNET.
Hemen duyar gibiyim. Defalarca aynı şeyi söylüyorsunuz. Onlara da burada cevap vereceğim.
1- “Paramız mı var?” diyeceksiniz. Önce anneme cevap vermek istiyorum. Evin perdeleri yepyeni iken değiştirmeye parayı buluyorsun anne. Hiç kullanılmayan ve bizimde içeri girmemiz yasak olan salona binlerce lira para verip salon takımı alırken para buluyorsun. Hele o çatal kaşık takımı. Birgün için onunla yemek yesek bir diyeceğim yok. Hele babamdan gizli gizli aldığın diğer şeyler. Amacım seni şikayet etmek değil ama bende artık boşalmak istiyorum. Baba, sen de kurtulacağını sanma. Hiç param yok diyordun arabanı yeniliyorsun. O taksitle diyorsun ama unutma ki bilgisayar ve internette taksitle. Arabanın içine aldığın aksesuar bile bilgisayar parası kadar eder. Ayda sigaraya verdiğin paradan hiç bahsetmek istemiyorum. İnternetin 3 katı. Paramız yok mazeretini kabul etmiyorum artık. Bunu bilesiniz.
2- Her zaman ağzınıza sakız yaptığınız bir şey var. “Eve internet alırsak dersi aksatırsın.” diyorsunuz. Ödevimi yapmak için her zaman, biraz oyun oynamak için haftanın belli saatinde bana müsaade verirseniz, bu kuralınızı istismar etmem. Hem şunu da söylemek istiyorum. Bizim sınıftaki çoğu arkadaşım ailesini çeşitli bahanelerle kandırıp o korktuğunuz internet kafeye gidiyor. Sizden samimi olarak eve internet almanızı ve oralara gitmek istemediğimi söylemek istiyorum.
3- İnternette zararlı şeyler var diyorsunuz. Biliyorsunuz dünyada da hem kötü, hem de iyi var. Dünyadaki kötülükleri önleme imkanı yok ama bana kötüden nasıl korunur öğretin yeter. Bana güvenin ben güveninize her zaman layık olmaya çalışırım.
4- “Eskiden internet mi vardı?” diyorsunuz. “Biz her şeyi ezberler öğrenirdik?” diyorsunuz. Ama dünya değişti artık. Ezber devri sona erdi. Artık bilgiye erişmek ve yorum çok önemli. Umarım beni anlarsınız.
Son olarak bir şey söyleyeyim. İnternete pahalı diyordunuz hiç de öyle değilmiş.
Günde 1 liraya hızlı internet varmış.
Sizi çok seviyorum. Ellerinizden öperim.
