Y?l 1922. 14 Ocak Gece Yar?s?. Mustafa Kemal’in Özel Treni Eski?ehir’e Do?ru Gidiyor. Bu Yolculuk Bir Kamuoyu Yolculu?u Olacak Ve Gazi, Sava? Sonras? Anadolu’sunda Baz? ?ehirlerin Nabz?n? Yoklaya Yoklaya ?zmir’e Gidip Annesini Görecek. Ve Latife’yi.
Ama O Gece Çok S?k?nt?s? Var Mustafa Kemal’in Ve Bir Türlü Uyku Tutturam?yor.
Ali Çavu? Kompart?man?n Kap?s? Önünde Sigara Üstüne Sigara ?çiyor. Kap?ya Dayanm?? Karanl??? Seyreder Ken Bir Yandan Da Kendi Kendine M?r?ldan?p Duruyor.
“Bu ??in Bu Kadar Çabuk Oluverece?ini Hiç Dü?ünmedim."
??te, Sonunda ?ifreli Telgraf Geldi. Zübeyde Anam?z? Yitirdik. Peki, Ne Duruyorum. ?çeri Girip Onu Uyand?rmal?y?m. Ama ??e Bak, Giremiyorum. K?yam?yorum Pa?ama. Nas?l Derim Ki: ‘anam?z Öldü Pa?am!’ Diyemem. Onun Yüre?i Anas? ?çin Atar. Hep Söyler. Vatan? Kurtarmakla Anas?n? Kurtarmak Ayn? Anlama Gelir Onun ?çin. Kap?y? Açsam, Telgraf? Uzatsam, ‘pa?am Sen Sa? Ol’ Desem ‘eyvah Demez Mi?’ ‘koca Vatan? Kurtard?m Ama Anam? Kurtaramad?m Demez Mi?"
Ali Çavu?, Anlatt???na Göre Birden Yerinden S?çram??. ?çeriden Bir Ses Geliyor. Mustafa Kemal Sesleniyor.
Çavu? Kompart?man Kap?s?n? Aç?p Selam Duruyor:
“Emret Pa?am”.
Mustafa Kemal Yata?a Oturmu? Soruyor Tela? ?le:
“Ne Demeye Kap?da Bekliyorsun Sen?”
“Uyku Tutturamad?m Da Pa?am”
“Annemden Bir Haber Var M??”
“Az Önce Bir Telgraf Geldi Dediler, ?ifreyi Çözünce Size Sunacaklar.”
“Bo?una K?vranma Ali, Benden De Saklamaya Çal??ma. Ben Haberi Ald?m.”
Ali Çavu? Bir ?ey Yokmu? Gibi Durmaya Çal???yor Ve Merakla Soruyor:
“Ne Olan, Ne Haber Ald?n Ki Pa?am? Hay?r Haber ?n?allah.”
Mustafa Kemal Usul Usul Anlat?yor.
“Az Önce Dalm???m, Rüyamda Ye?il Bir Ovada Anamla El Ele Geziniyorduk. Hep Oldu?u Gibi Bana Bir?eyler Anlat?yordu. Birden Bir F?rt?na Ç?kt?. Bir Sel Bast?rd?, Anam?z? Ald? Götürdü. Hiçbir ?ey Yapamad?m. Hiç, Hiç!..”
Çavu?u Bir Titremedir Alm??t?. Derken.. Mustafa Kemal Emri Verdi:
“Çocuk! Al Getir ?u Telgraf?, Hemen!”
Ali Çavu? Kompart?mandan Ç?kar Ç?kmaz, Çözümü Getiren Görevliyle Kar??la?t?.
“Ver Onu” Dedi. “pa?am?z Bekliyor.”
Ka??d? Ald?, ?çeri Girdi, Selam Durdu Ve: “sen Sa?ol Pa?am” Dedi.
“Millet Sa? Olsun.”
Gözünden ?ri Bir Damla Göz Ya?? Ak?vermi?ti. Çavu? “a?lama Pa?am” Diye Yalvard?.
“Neden? Ben ?nsan De?il Miyim? Anam Öldü. Ben Buna A?lar?m. Ama, Anavatan Kurtuldu. Bununla Da Te Selli Bulurum. Benim ?çin ?kisi Bir.”
??te Ben Bunun ?çin:
‘Bulunur Kurtaracak Baht? Kara Maderini’ Diye Cevap Vermedim Mi Nam?k Kemal’e? Birden Mustafa Kemal ?le Ali Çavu? Birbirlerine Sar?ld?lar Ve Aç?k Aç?k, H?çk?r?klarla, ?çli ?çli A?l?yorlard?..
Ama O Gece Çok S?k?nt?s? Var Mustafa Kemal’in Ve Bir Türlü Uyku Tutturam?yor.
Ali Çavu? Kompart?man?n Kap?s? Önünde Sigara Üstüne Sigara ?çiyor. Kap?ya Dayanm?? Karanl??? Seyreder Ken Bir Yandan Da Kendi Kendine M?r?ldan?p Duruyor.
“Bu ??in Bu Kadar Çabuk Oluverece?ini Hiç Dü?ünmedim."
??te, Sonunda ?ifreli Telgraf Geldi. Zübeyde Anam?z? Yitirdik. Peki, Ne Duruyorum. ?çeri Girip Onu Uyand?rmal?y?m. Ama ??e Bak, Giremiyorum. K?yam?yorum Pa?ama. Nas?l Derim Ki: ‘anam?z Öldü Pa?am!’ Diyemem. Onun Yüre?i Anas? ?çin Atar. Hep Söyler. Vatan? Kurtarmakla Anas?n? Kurtarmak Ayn? Anlama Gelir Onun ?çin. Kap?y? Açsam, Telgraf? Uzatsam, ‘pa?am Sen Sa? Ol’ Desem ‘eyvah Demez Mi?’ ‘koca Vatan? Kurtard?m Ama Anam? Kurtaramad?m Demez Mi?"
Ali Çavu?, Anlatt???na Göre Birden Yerinden S?çram??. ?çeriden Bir Ses Geliyor. Mustafa Kemal Sesleniyor.
Çavu? Kompart?man Kap?s?n? Aç?p Selam Duruyor:
“Emret Pa?am”.
Mustafa Kemal Yata?a Oturmu? Soruyor Tela? ?le:
“Ne Demeye Kap?da Bekliyorsun Sen?”
“Uyku Tutturamad?m Da Pa?am”
“Annemden Bir Haber Var M??”
“Az Önce Bir Telgraf Geldi Dediler, ?ifreyi Çözünce Size Sunacaklar.”
“Bo?una K?vranma Ali, Benden De Saklamaya Çal??ma. Ben Haberi Ald?m.”
Ali Çavu? Bir ?ey Yokmu? Gibi Durmaya Çal???yor Ve Merakla Soruyor:
“Ne Olan, Ne Haber Ald?n Ki Pa?am? Hay?r Haber ?n?allah.”
Mustafa Kemal Usul Usul Anlat?yor.
“Az Önce Dalm???m, Rüyamda Ye?il Bir Ovada Anamla El Ele Geziniyorduk. Hep Oldu?u Gibi Bana Bir?eyler Anlat?yordu. Birden Bir F?rt?na Ç?kt?. Bir Sel Bast?rd?, Anam?z? Ald? Götürdü. Hiçbir ?ey Yapamad?m. Hiç, Hiç!..”
Çavu?u Bir Titremedir Alm??t?. Derken.. Mustafa Kemal Emri Verdi:
“Çocuk! Al Getir ?u Telgraf?, Hemen!”
Ali Çavu? Kompart?mandan Ç?kar Ç?kmaz, Çözümü Getiren Görevliyle Kar??la?t?.
“Ver Onu” Dedi. “pa?am?z Bekliyor.”
Ka??d? Ald?, ?çeri Girdi, Selam Durdu Ve: “sen Sa?ol Pa?am” Dedi.
“Millet Sa? Olsun.”
Gözünden ?ri Bir Damla Göz Ya?? Ak?vermi?ti. Çavu? “a?lama Pa?am” Diye Yalvard?.
“Neden? Ben ?nsan De?il Miyim? Anam Öldü. Ben Buna A?lar?m. Ama, Anavatan Kurtuldu. Bununla Da Te Selli Bulurum. Benim ?çin ?kisi Bir.”
??te Ben Bunun ?çin:
‘Bulunur Kurtaracak Baht? Kara Maderini’ Diye Cevap Vermedim Mi Nam?k Kemal’e? Birden Mustafa Kemal ?le Ali Çavu? Birbirlerine Sar?ld?lar Ve Aç?k Aç?k, H?çk?r?klarla, ?çli ?çli A?l?yorlard?..