- Kaç yıldır benim yanımdasın?
- 20 yıldır efendim
- Bu zaman süresince benden ne öğrendin?
- Hiçbir şeyle değişmeyeceğim yedi gerçek
öğrendim.
- Ömrüm seninle geçtiği halde topu topu 7
gerçek mi öğrendin?
- Evet.
- Söyle bakalım öyleyse neler öğrendin?
- Baktım ki herkes bir şeyi dost ediniyor, ona
gönül
verip bağlanıyor. Ancak bunlardan hemen hepsi
insanı yarı yolda bırakıyor.
Ben ise, beni hiç bırakmayacak, ölümden sonra
bile benimle gelecek şeyleri aradım. Ve dost
olarak
iyilikleri seçtim kendime. Ki onlar
sonsuz bir yükselme yolculuğuna çıkmış
insanoğlunun
hiç tükenmeyecek
azığı ve en gerçek dostlarıdır.
Çok güzel, ikincisi ne bakalım?
- Baktım ki, insanların bir çoğu geçici dünya
değerlerine
dört elle sarılmış onları koruyor, kasalarda
saklıyor,
kaybolmaması için her
çareye başvuruyor. Kimi zenginliğine, kimi
güzelliğine,
kimi ününe tutunmuş sımsıkı, onları elden
çıkarmamak
için çırpınıp duruyor. Oysa
ben varlığımı ve bütün isteklerimi O'na satıp,
gönlümü
yalnız O'nun sevgisine açtım.
- Devam et!
- İnsanların üstün olmak için birbirleriyle yarıştıklarını
gördüm.
Ancak bir çoğu üstünlüğü yanlış yerlerde arıyor
ve
birbirinin üstüne basarak yükselmek istiyordu.
Bunun
üzerine üstünlüğü geçici dünya
değerlerinde değil, akıl ve ahlakça yükselmekte,
kötülüklerin her çeşidinden el etek çekip,
iyiliklere
vasıta olmakta aradım.
- Devam et yavrum.
- Yine baktım ki, insanlar sabahtan akşama
birbirleriyle
uğraşıyor,
boş yere hayatı zehir ediyorlar kendilerine.
Bütün bunların
benlik, bencillik ve çekememezlikten ileri
geldiğini gördüm.
Ve gönlümü bu kirlerden arıtarak, herkesle
dost olup,
huzur ve güven içinde yaşamanın yolunu
buldum.
- Sonra?
- Nedense herkes hatasının sebebini hep dışta
arıyor ve
başkalarını suçlamak yoluna sapıyordu. Böylece
suçlarının
örtüsü altına saklanıyordu. Oysa insanın başına
ne geliyorsa
kendi yüzünden ve kendi eliyle geliyordu.
Bunun bilip yalnız
kendimle cenge girerek, nefsimin iradesine
uymamaya ve
vesvese verenin ağına düşmemeye çalıştım.
- Doğru...
- Baktım ki insanlar şu bir lokma ekmek ve dünya
geçimi için
helal haram demeden, her türlü hakkı çiğnemekten
çekinmiyorlar.
Hem başkalarının hakkını alıp onları yoksul bırakmakla,
hem de bu
haksızlığın azabını ağır bir yük gibi vicdanlarında
taşımakla
iki kere kötülük etmiş oluyorlar. Oysa doğru
yaşanıldığında ve hakça
bölüşüldüğünde dünya nimetleri insanlara yeter de
artardı bile.
- Ve yedinci?
- Yedinci olarak şunu gördüm ki, insanlar bir şeye
dayanmak
ve güvenmek ihtiyacındadırlar. Kimi zenginliğine,
kimi güzelliğine...
Bunların hepsi de bir süre sonra yıkılacak eğreti
desteklerdir.
Ben ise yalnız O'na sığınıp yalnız O'ndan yardım
diledim.
Ve bunun karşılığı sonsuz bir güven oldu.
- Seni tebrik ederim evladım. Ben de yıllar yılı
bütün din
kitaplarını inceledim. Hepsinin bu 7 gerçek
etrafında döndüğünü
tespit ettim...
- 20 yıldır efendim
- Bu zaman süresince benden ne öğrendin?
- Hiçbir şeyle değişmeyeceğim yedi gerçek
öğrendim.
- Ömrüm seninle geçtiği halde topu topu 7
gerçek mi öğrendin?
- Evet.
- Söyle bakalım öyleyse neler öğrendin?
- Baktım ki herkes bir şeyi dost ediniyor, ona
gönül
verip bağlanıyor. Ancak bunlardan hemen hepsi
insanı yarı yolda bırakıyor.
Ben ise, beni hiç bırakmayacak, ölümden sonra
bile benimle gelecek şeyleri aradım. Ve dost
olarak
iyilikleri seçtim kendime. Ki onlar
sonsuz bir yükselme yolculuğuna çıkmış
insanoğlunun
hiç tükenmeyecek
azığı ve en gerçek dostlarıdır.
Çok güzel, ikincisi ne bakalım?
- Baktım ki, insanların bir çoğu geçici dünya
değerlerine
dört elle sarılmış onları koruyor, kasalarda
saklıyor,
kaybolmaması için her
çareye başvuruyor. Kimi zenginliğine, kimi
güzelliğine,
kimi ününe tutunmuş sımsıkı, onları elden
çıkarmamak
için çırpınıp duruyor. Oysa
ben varlığımı ve bütün isteklerimi O'na satıp,
gönlümü
yalnız O'nun sevgisine açtım.
- Devam et!
- İnsanların üstün olmak için birbirleriyle yarıştıklarını
gördüm.
Ancak bir çoğu üstünlüğü yanlış yerlerde arıyor
ve
birbirinin üstüne basarak yükselmek istiyordu.
Bunun
üzerine üstünlüğü geçici dünya
değerlerinde değil, akıl ve ahlakça yükselmekte,
kötülüklerin her çeşidinden el etek çekip,
iyiliklere
vasıta olmakta aradım.
- Devam et yavrum.
- Yine baktım ki, insanlar sabahtan akşama
birbirleriyle
uğraşıyor,
boş yere hayatı zehir ediyorlar kendilerine.
Bütün bunların
benlik, bencillik ve çekememezlikten ileri
geldiğini gördüm.
Ve gönlümü bu kirlerden arıtarak, herkesle
dost olup,
huzur ve güven içinde yaşamanın yolunu
buldum.
- Sonra?
- Nedense herkes hatasının sebebini hep dışta
arıyor ve
başkalarını suçlamak yoluna sapıyordu. Böylece
suçlarının
örtüsü altına saklanıyordu. Oysa insanın başına
ne geliyorsa
kendi yüzünden ve kendi eliyle geliyordu.
Bunun bilip yalnız
kendimle cenge girerek, nefsimin iradesine
uymamaya ve
vesvese verenin ağına düşmemeye çalıştım.
- Doğru...
- Baktım ki insanlar şu bir lokma ekmek ve dünya
geçimi için
helal haram demeden, her türlü hakkı çiğnemekten
çekinmiyorlar.
Hem başkalarının hakkını alıp onları yoksul bırakmakla,
hem de bu
haksızlığın azabını ağır bir yük gibi vicdanlarında
taşımakla
iki kere kötülük etmiş oluyorlar. Oysa doğru
yaşanıldığında ve hakça
bölüşüldüğünde dünya nimetleri insanlara yeter de
artardı bile.
- Ve yedinci?
- Yedinci olarak şunu gördüm ki, insanlar bir şeye
dayanmak
ve güvenmek ihtiyacındadırlar. Kimi zenginliğine,
kimi güzelliğine...
Bunların hepsi de bir süre sonra yıkılacak eğreti
desteklerdir.
Ben ise yalnız O'na sığınıp yalnız O'ndan yardım
diledim.
Ve bunun karşılığı sonsuz bir güven oldu.
- Seni tebrik ederim evladım. Ben de yıllar yılı
bütün din
kitaplarını inceledim. Hepsinin bu 7 gerçek
etrafında döndüğünü
tespit ettim...